Benedykt Błażowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Benedykt Błażowski herbu Sas (zm. w 1770 roku) – stolnik żydaczowski w 1769 roku, podczaszy żydaczowski w latach 1758-1769, sędzia i konsyliarz ziemi przemyskiej w konfederacji barskiej w 1769 roku, sędzia kapturowy powiatu żydaczowskiego w 1764 roku[1].

W 1764 roku wyznaczony przez konfederację do lustracji dóbr królewskich i innych dóbr ziemi lwowskiej województwa ruskiego[2]. Członek konfederacji radomskiej w 1767 roku[3].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Lwowska Naukowa Biblioteka im. W. Stefanyka NAN Ukrain. Oddział Rękopisów. Zespół 5 (Rękopisy Zakładu Narodowego im. Ossolińskich), rkps 1407/II, k. 265v.
  • Urzędnicy województwa ruskiego XIV-XVIII wieku. (Ziemie halicka, lwowska, przemyska, sanocka). Spisy". Oprac. Kazimierz Przyboś. 1987, s. 308.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Akta grodzkie i ziemskie z czasów Rzeczypospolitej Polskiej z archiwum tak zwanego bernardyńskiego w dalszym ciągu Wydawnictwa fundacyi Al. hr. Stadnickiego. Ogłaszane przez Towarzystwo Naukowe we Lwowie. T.23. Lauda sejmikowe wiszeńskie, lwowskie, przemyskie i sanockie 1731-1772, Lwów 1928, s. 446.
  2. Volumina Legum, tom VII, Petersburg 1860, s. 23.
  3. Aleksander Kraushar, Książę Repnin i Polska, t. I, Warszawa 1900, s. 391.