Przejdź do zawartości

Benigna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Benignaimię żeńskie pochodzenia łacińskiego, odpowiednik męskiego imienia Benignus, Benigny. Pochodzi od przymiotnika benigna, oznaczającego „dobroduszna, uprzejma, przyjazna, życzliwa”, który następnie stał się przydomkiem, a później imieniem. W Polsce po raz pierwszy zanotowane w XIV wieku, jednak w odniesieniu do osoby żyjącej w wieku XI[1]. Patronką tego imienia jest bł. Benigna z Wrocławia (lub Trzebnicy)[2].

Staropolskie zdrobnienia: Bieniaszka, Bienusza, Bieńka (może też od Benedykty), Biechna (też od Benedykty i Beaty), Bogna (która mogła być wcześniej istniejącym skróceniem od imion złożonych typu Bogumiła)[3].

Benigna imieniny obchodzi 20 czerwca, jako wspomnienie bł. Benigny.

Odpowiedniki w innych językach

[edytuj | edytuj kod]

Znane osoby noszące imię Benigna

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Jan Grzenia, Słownik imion, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 2002, ISBN 83-01-13741-X, OCLC 830306364.
  2. Henryk Fros, Franciszek Sowa, Księga imion i świętych, t. 1, Kraków: Wydaw. WAM, 1997, ISBN 83-7097-271-3, OCLC 830132402.
  3. M. Malec (red.), Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych t. 2, Kraków 1995, ISBN 83-85579-68-0