Berent (nazwisko)
Berent (forma żeńska: Berent, liczba mnoga: Berentowie) – polskie nazwisko.
Etymologia nazwiska[edytuj | edytuj kod]
Utworzone od niemieckiej nazwy osobowej Behrend, ta od imienia Bernhard. Notowane od 1633 roku[1].
Rody szlacheckie[edytuj | edytuj kod]
Nazwiskiem Berent posługiwało się kilka rodów szlacheckich. Byli to: Berentowie herbu Kościesza, Berentowie herbu Taczała oraz Berentowie herbu Puchała [2][3].
Demografia[edytuj | edytuj kod]
Na początku lat 90. XX wieku w Polsce mieszkały 1502 osoby o tym nazwisku, najwięcej w dawnym województwie: bydgoskim – 159, łódzkim – 150 i warszawskim – 149[4]. W 2002 roku według bazy PESEL mieszkało w Polsce około 1615 osób o nazwisku Berent, najwięcej w Warszawie i powiecie brodnickim[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Kazimierz Rymut: Nazwiska Polaków • Słownik historyczno-etymologiczny. T. I. Kraków: Instytut Języka Polskiego PAN, 1999, s. 29.
- ↑ S.J. Starykoń-Kasprzycki, Michał Dmowski: Polska encyklopedja szlachecka. T. IV. Warszawa: Drukarnia braci Drapczyńskich, 1936, s. 164.
- ↑ Teodor Chrząński: Tablice odmian herbowych Chrząńskiego: [tekst]. Warszawa: Juliusz Ostrowski, Antoni Fiedler, 1909, s. 59.
- ↑ Kazimierz Rymut: Słownik nazwisk współcześnie w Polsce używanych. T. 1. Kraków: Instytut Języka Polskiego PAN, 1992, s. 38.
- ↑ Kazimierz Rymut: Słownik nazwisk używanych w Polsce na początku XXI wieku (wydanie II poprawione)(CD-ROM). Kraków: Instytut Języka Polskiego PAN, 2005.