Bernard Białkowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bernard Białkowski
Data i miejsce urodzenia

5 maja 1917
Pelplin

Data i miejsce śmierci

6 sierpnia 1985
Gdańsk

Informacje klubowe
Klub

Sokół Tczew
Warta Poznań
Gedania

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska
Mistrzostwa Polski
brąz Warszawa 1948 waga ciężka
brąz Wrocław 1949 waga ciężka

Bernard Białkowski (ur. 5 maja 1917 w Pelplinie, zm. 6 sierpnia 1985 w Gdańsku) – polski bokser, reprezentant kraju.

Naukę boksu rozpoczął w 1936 roku w klubie Sokół Tczew. W tym samym roku przeniósł się do Warty Poznań, zajmując w klubie zwolnione miejsce po Stanisławie Piłacie. Posiadając doskonałe warunki fizyczne, mając 188 cm wzrostu i ważąc 88 kg, prezentował się obiecująco w kategorii ciężkiej. Trzykrotnie w barwach Warty został drużynowym mistrzem Polski w 1937, 1938, 1939 roku. Wystąpił 4 razy w reprezentacji Polski, odnosząc 4 zwycięstwa w latach 1938–1939. Wybuch wojny spowodował przerwanie obiecującej kariery zawodniczej i przymusową pracę w Rzeszy. Po zakończeniu wojny i powrocie do kraju, wrócił na Pomorze, wznawiając swoją karierę w klubie Gedania. W 1949 roku zdobył z nią drużynowe mistrzostwo Polski, a indywidualnie wywalczył brązowe medale w 1948 i 1949 w kategorii ciężkiej.

Pochowany na Cmentarzu Łostowickim w Gdańsku[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Bernard Białkowski. cmentarze-gdanskie.pl. [dostęp 2019-02-11].