Bezdech wcześniaków
Bezdech wcześniaków – krótkotrwałe (<20 s) i nawracające przerwy w oddychaniu.
Epizody bezdechu spowodowane są ośrodkową depresją oddechu bądź niedrożnością dróg oddechowych. Głównym bodźcem dla chemoreceptorów jest ciśnienie parcjalne dwutlenku węgla (pCO2). Wcześniak nie reaguje na zmniejszone ciśnienie cząstkowe tlenu[1].
Bezdechy często występują bezpośrednio po urodzeniu, przy zespole zaburzeń oddychania, zakażeniach, w zaburzeniach metabolicznych(takich jak hipoglikemia i hipokalcemia), u wcześniaków z przetrwałym przewodem tętniczym czy refluksem żołądkowo-przełykowym. Neurologicznymi przyczynami bezdechów są krwawienia śródczaszkowe oraz drgawki[2][1].
Jeżeli przyczyny bezdechów są nieznane, określa się je mianem bezdechów idiopatycznych. Częstość występowania bezdechów idiopatycznych jest wprost proporcjonalna do stopnia niedojrzałości dziecka. W grupie noworodków z masą ciała poniżej 2500 gram stwierdza się bezdechy idiopatyczne u 25% dzieci, a wśród noworodków o skrajnie małej masie urodzeniowej (<1000 g) nawet u 80%. Niezdiagnozowane bezdechy u dzieci mogą prowadzić do niedotlenienia, powodując niedokrwienie tkanek, zwłaszcza ośrodkowego układu nerwowego[2].
Należy jednak pamiętać, że u wcześniaków poniżej 35 tygodnia ciąży oddychanie okresowe (tzw. Oddech Cheyne'a Stokesa) jest fizjologiczne[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Joachim W. Dudenhausen, Willibald Pschyrembel, Michael Obladen, Położnictwo praktyczne i operacje położnicze, Krystian Powolny (tłum.), Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2010, s. 480, ISBN 978-83-200-4032-6, OCLC 751050008.
- ↑ a b mgr Agnieszka Bałanda: Opieka nad noworodkiem. Warszawa, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2008, str. 26, ISBN 978-83-200-3645-9