Biała Turnia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Widok z Polany na Stołach

Biała Turnia (ok. 1460 m) – turnia w północno-zachodniej grani Upłaziańskiej Kopy w Dolinie Kościeliskiej w Tatrach Zachodnich. Znajduje się w tej grani pomiędzy Dziurawą Ścianą (od której oddzielona jest Kolistym Przechodem) a Żółtą Basztą, od której oddzielona jest Mylnym Siodełkiem[1][2].

Biała Turnia oglądana z Kominiarskiego Wierchu wyglądem przypomina sześcian. Jej północno-wschodnie zbocze opada do Żlebu pod Wysranki, jest całkowicie zalesione i od tej strony na turnię można wejść bez trudności. Samą grań i wierzchołek Białej Turni porasta kosodrzewina. Natomiast w południowo-zachodnim i zachodnim kierunku, do lewej (patrząc od dołu) odnogi Kolistego Żlebu, Biała Turnia opada pionowymi ścianami. Ściana południowo-zachodnia ma wysokość 110 m i jest najwyższą ścianą w całej grani od Białego Siodełka po turnię Okręt. Ściana zachodnia jest nieco niższa i w górnej części przecina ją zarośnięty kosodrzewiną zachód. Do 1996 r. żadna z tych ścian nie została przez taterników zdobyta[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Tatry polskie. Mapa turystyczna 1:20 000, Piwniczna: Agencja Wyd. „WiT” s.c., 2006, ISBN 83-89580-00-4.
  2. a b Władysław Cywiński, Czerwone Wierchy, część zachodnia, t. 3, Poronin: Wyd. Górskie, 1996, ISBN 83-7104-011-3.