Białobrzescy herbu Abdank

Białobrzescy – polski ród szlachecki herbu Abdank. Senator w rodzinie.

Białobrzescy to ród szlachecki wywodzący się według legendy od posła króla Bolesława III Krzywoustego palatyna Skarbimira z rodu Awdańców.

Ród rozrodzony na dwie gałęzie: mazowiecką i małopolską.

Według danych na rok 1998 w Polsce żyje około 2 tys. osób noszących wyżej wymienione nazwisko.

Zamieszkują oni głównie, nie biorąc pod uwagę okolic Warszawy i Wrocławia, tereny północno-wschodniej Polski.

Szczyt świetności rodu przypada na okres panowania króla Jana III Sobieskiego, kiedy to Białobrzescy byli oficjalnymi delegatami sejmików ziemskich na sejm. W późniejszym okresie Białobrzescy należeli do grupy drobnych posiadaczy ziemskich, namiestników majątków ziemskich np. Tuszyna.

W wyniku powstań narodowych w XIX w. rodzina Białobrzeskich zamieszkująca ziemię sieradzką utraciła większą cześć swoich posiadłości.

Do znakomitszych przedstawicieli rodziny Białobrzeskich zamieszkujących byłe województwo sieradzkie należał przede wszystkim Kazimierz Białobrzeski(-1924?r.) - zasłużony mieszkaniec miasta Wielunia i patronat nauki, twórca jednej z pierwszych w Polsce przedwojennych sieci telefonicznych.

Marcin Białobrzeski - biskup kamieniecki, senator I RP. Antoni Białobrzeski - administrator diecezji warszawskiej, protegowany Stanisława Kostki Henryka Lubicza Choromańskiego biskupa sejneńsko-augustowskiego, biskupa tytularnego Adrasus oraz arcybiskupa metropolity warszawskiego, prawdopodobnie z nim też spokrewniony.