Stanisław Kostka Choromański
 Litografia Aschenbrennera według współczesnego portretu | ||
| ||
| Data urodzenia | ||
|---|---|---|
| Data śmierci | ||
| Arcybiskup metropolita warszawski | ||
| Okres sprawowania |
1837–1838 | |
| Biskup pomocniczy sejneński | ||
| Okres sprawowania |
1829–1836 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Prezbiterat |
1792 | |
| Nominacja biskupia |
15 grudnia 1828 | |
| Sakra biskupia |
8 lutego 1829 | |
| Odznaczenia | ||
| ||
| Data konsekracji |
8 lutego 1829 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość |
Warszawa | ||||||
| Miejsce | |||||||
| Konsekrator | |||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||
| |||||||
Stanisław Kostka Choromański herbu Lubicz[1] (ur. 20 listopada 1769, zm. 21 lutego 1838) – polski duchowny rzymskokatolicki, biskup pomocniczy sejneński w latach 1829–1836, arcybiskup metropolita warszawski w latach 1837–1838.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 20 listopada 1769. Studiował w Krakowie. Święcenia prezbiteratu przyjął w 1792. Był proboszczem w Rzekuniu i Zambrowie. W 1822 został archidiakonem, a w 1829 dziekanem kapituły sejneńskiej[2].
15 grudnia 1828 został mianowany biskupem pomocniczym diecezji sejneńskiej ze stolicą tytularną Adrasus. Święcenia biskupie otrzymał 8 lutego 1829 w kościele Świętego Krzyża w Warszawie. Konsekrował go Mikołaj Jan Manugiewicz, biskup diecezjalny sejneński, w asyście Adama Michała Prażmowskiego, biskupa diecezjalnego płockiego, i Józefa Marcelego Dzięcielskiego, biskupa diecezjalnego lubelskiego[3]. Rezydował w Zambrowie. Wykazywał się lojalnością wobec władz rosyjskich, nie popierał udziału duchowieństwa w powstaniu listopadowym[2], a w 1832 otrzymał od cara Order Świętej Anny I klasy[4]. Po śmierci biskupa Mikołaja Jana Manugiewicza w 1834 administrował diecezją sejneńską jako wikariusz kapitulny[3].
21 listopada 1836 został przeniesiony na urząd arcybiskupa metropolity warszawskiego. Rządy w archidiecezji objął 15 stycznia 1837[2].
Konsekrował biskupa diecezjalnego kujawsko-kaliskiego Walentego Macieja Tomaszewskiego (1837) i biskupa pomocniczego warszawskiego Tomasza Chmielewskiego (1837)[5].
Zmarł 21 lutego 1838 i został pochowany w podziemiach kościoła św. Krzyża[6].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ A. Boniecki: Herbarz polski. T. III. Warszawa: skład główny Gebethner i Wolff, 1900, s. 71. [dostęp 2017-04-19].
- ↑ a b c P. Nitecki: Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965–1999. Słownik biograficzny. Warszawa: Instytut Wydawniczy Pax, 2000, kol. 52. ISBN 83-211-1311-7.
- ↑ a b K.R. Prokop. Sakry i sukcesja święceń biskupich pasterzy diecezji wigierskiej, sejneńskiej (augustowskiej) oraz łomżyńskiej. „Studia Teologiczne”. T. 28, s. 315–316, 2010. ISSN 0239-801X. [dostęp 2017-11-07].
- ↑ „Rocznik Warszawski”. T. XIX, s. 110, 1987. Państwowy Instytut Wydawniczy.
- ↑ Stanisław Kostka Choromański w bazie catholic-hierarchy.org. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2015-06-21]. (ang.).
- ↑ G. Kalwarczyk: Przewodnik po parafiach i kościołach Archidiecezji Warszawskiej. Tom 2. Parafie warszawskie. Warszawa: Oficyna Wydawniczo-Poligraficzna „Adam”, 2015, s. 32. ISBN 978-83-7821-118-1.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Stanisław Kostka Choromański [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2012-07-30] (ang.).