Przejdź do zawartości

Białogłowiec

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Białogłowiec
Buteogallus lacernulatus
(Temminck, 1827)
Ilustracja
Białogłowiec w południowo-wschodniej Brazylii
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

szponiaste

Rodzina

jastrzębiowate

Podrodzina

jastrzębie

Rodzaj

Buteogallus

Gatunek

białogłowiec

Synonimy
  • Falco lacernulatus Temminck, 1827[1]
  • Amadonastur lacernulatus (Temminck, 1827)[2]
  • Leucopternis lacernulatus (Temminck, 1827)[3]
  • Leucopternis lacernulata (Temminck, 1827)[3]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]

Zasięg występowania
Mapa występowania

Białogłowiec[5] (Buteogallus lacernulatus) – gatunek średniej wielkości ptaka drapieżnego z rodziny jastrzębiowatych (Accipitridae). Jest endemitem Brazylii narażonym na wyginięcie. Nie wyróżnia się podgatunków[6][7][8].

Morfologia
Długość ciała 43–48 cm; rozpiętość skrzydeł 91–101 cm[1]. Biała głowa oraz spód ciała. Czarny grzbiet i skrzydła, trochę białych cętek na lotkach trzeciego rzędu. Szerokie, zaokrąglone skrzydła. Krótki, biały ogon z czarną podstawą i czarnymi końcówkami sterówek. Żółta woskówka i nogi[9].
Zasięg występowania
Występuje we wschodniej Brazylii – od stanu Alagoas i południa stanu Bahia po São Paulo i Santa Catarinę[6]. Osiadły[8].
Ekologia
Jego naturalnym siedliskiem są tzw. lasy atlantyckie – subtropikalne lub tropikalne lasy deszczowe nizinne i górskie. Preferuje lasy pierwotne, choć spotykany jest też w siedliskach wtórnych (w tym na plantacjach eukaliptusa), ale zawsze w sąsiedztwie lasów pierwotnych[9]. Występuje zazwyczaj do 900 m n.p.m., choć w Minas Gerais odnotowano go do 2890 m n.p.m.[4][9]
Gatunek ten żywi się głównie owadami oraz innymi bezkręgowcami, choć istnieją doniesienia, że jego ofiarami padają także ptaki, gady, płazy i drobne ssaki[9].
Status
IUCN nieprzerwanie od 1994 roku uznaje białogłowca za gatunek narażony (VU, Vulnerable). Liczebność populacji szacuje się na 2500–9999 dorosłych osobników. Trend liczebności populacji jest uznawany za spadkowy ze względu na niszczenie siedlisk oraz prześladowania[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Bierregaard, R.O., Jr, Kirwan, G.M. & Christie, D.A.: White-necked Hawk (Buteogallus lacernulatus). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. 2019. [dostęp 2019-10-31].
  2. D. Lepage: White-necked Hawk Buteogallus lacernulatus. [w:] Avibase [on-line]. [dostęp 2023-02-02]. (ang.).
  3. a b Leucopternis lacernulatus, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2019-10-31] (ang.).
  4. a b c Buteogallus lacernulatus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  5. Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Accipitridae Vigors, 1824 - jastrzębiowate - Kites, hawks and eagles (wersja: 2019-03-24). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2019-10-31].
  6. a b White-necked Hawk (Leucopternis lacernulata). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-17)]. (ang.).
  7. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v11.2). [dostęp 2021-07-30]. (ang.).
  8. a b Species account: White-necked Hawk Leucopternis lacernulatus. [w:] Global Raptor Information Network [on-line]. 2023. [dostęp 2023-02-02]. (ang.).
  9. a b c d Species factsheet: Buteogallus lacernulatus. BirdLife International, 2021. [dostęp 2021-07-30]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]