Biblioteka krymskotatarska w Symferopolu
44°56′41″N 34°05′49″E/44,944722 34,096944.jpg) Siedziba biblioteki (2017) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Republika | |
| Miejscowość | |
| Adres |
ul. Samokisza 8[1] |
| Dyrektor |
Gulnara Jagjajewa |
| Wielkość zbiorów |
ponad 43 tys. |
Położenie na mapie Symferopola  | |
Położenie na mapie Krymu  | |
| 44°56′41″N 34°05′49″E/44,944722 34,096944
| |
| Strona internetowa | |
Biblioteka Krymsko-Tatarska „Tauryka” im. Gaspinskiego[1] (ros. крымскотатарская библиотека им. И. Гаспринского[2]) – biblioteka w Symferopolu na Krymie, gromadząca m.in. książki w języku krymskotatarskim.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Biblioteka powstała przed rewolucją październikową przy tatarskiej szkole nauczycielskiej[3]. Dd 1918 roku jej siedziba znajdowała się przy ul. Kantarnej 20, a następnie przy ul. Bałakławskiej w szkole średniej[3]. W 1940 roku w jej zbiorach było ponad 7 tys. książek[3]. Podczas II wojny światowej ucierpiał głównie księgozbiór, po wyzwoleniu wznowiła działalność jako biblioteka dzielnicy Centralnej Symferopola im. A.P. Czechowa[4]. Tatarzy zostali deportowani z Krymu w 1944 roku, nie pozostawiono ani jednej książki w języku krymskotatarskim w krymskich bibliotekach[4].
Jako placówka o charakterze krymskotatarskim została na nowo utworzona 24 września 1990 roku jako filia nr 19 Scentralizowanego Systemu Bibliotecznego dla Dorosłych Miasta Symferopola[4]. Otwarto ją w lutym 1991 roku[4]. Jej częścią była Krymskotatarska Galeria Narodowa w latach 1995–1999[5].
1 stycznia 2015 roku Biblioteka jest państwową budżetową instytucją kultury, podlegającą Autonomicznej Republice Krymu i Rosji[6]. Dyrektorką jest Gulnara Jagjajewa[6].
Zbiory[edytuj | edytuj kod]
Zalążek kolekcji współczesnej biblioteki stanowił dar biblioteki i archiwum Basyra Gafarowa[7]. Biblioteka posiada ponad 43 tys. książek, z czego 13 tys. w języku krymskotatarskim (stan na 2015 rok)[8], najstarsze z nich pochodzą z XVI i XVII wieku[9]. Książnica ma w swoich zbiorach także manuskrypty , dokumenty oraz pieczęcie dotyczące historii Tatarów krymskich[10].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Hauser 2003 ↓, s. 295.
- ↑ rk библиотека провела историко-краеведческие чтения «Великое наследие Исмаила Гаспринского» - Лента новостей Крыма [online], crimea-news.com, 22 października 2021 [dostęp 2024-05-23] (ros.).
- ↑ a b c Janczak 2016 ↓, s. 137.
- ↑ a b c d Janczak 2016 ↓, s. 138.
- ↑ Janczak 2016 ↓, s. 139.
- ↑ a b Janczak 2016 ↓, s. 141.
- ↑ Janczak 2016 ↓, s. 142.
- ↑ Janczak 2016 ↓, s. 143.
- ↑ Hauser 2003 ↓, s. 296.
- ↑ Hauser 2003 ↓, s. 295-296.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Zbigniew Hauser, Ilustrowany przewodnik po zabytkach kultury na Ukrainie, Wyd. 1, t. T. 4, [Zadnieprze, Krym, Odessa], Warszawa: Burchard edition, 2003, ISBN 83-87654-13-2.
- Barbara Janczak, Biblioteka krymskotatarska w Symferopolu, „Biblioteka” (20(29)), 2016, s. 133–152, DOI: 10.14746/b.2016.20.9, ISSN 2391-5838.