Biczowąż długonosy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Biczowąż długonosy
Ahaetulla nasuta
(Lacépède, 1789)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

gady

Rząd

łuskonośne

Podrząd

węże

Infrarząd

Alethinophidia

Rodzina

połozowate

Podrodzina

Ahaetuliinae

Rodzaj

Ahaetulla

Gatunek

biczowąż długonosy

Biczowąż długonosy[2], wąż bicz[2] (Ahaetulla nasuta) – gatunek jadowitego węża z rodziny połozowatych (Colubridae).

Opis[3][edytuj | edytuj kod]

Rozmiary[edytuj | edytuj kod]

Długość: zazwyczaj 120-150 cm, maksymalnie 2 m.

Wygląd[edytuj | edytuj kod]

Wąż bicz żywiący się Hylarana temporalis

Zielone lub jasnobrązowe ubarwienie, żółta linia po obu stronach ciała. Łuski gładkie, długie i skośnie ustawione. Skóra między nimi jest czarno-biała, co uwidacznia się w postaci prążkowania, gdy zwierzę jest podrażnione i jego ciało rozdyma się. Długa i wąska głowa kończy się szpiczastym pyskiem. Oczy ułożone poprzecznie i pochylone do przodu. Tęczówka jest koloru złotego, źrenica horyzontalna. Ze względu na ułożenie oka i źrenicy mają stereoskopowe widzenie. Szyja wyraźnie zwężona, ciało smukłe o największej szerokości w okolicach połowy długości. Ogon zwęża się stopniowo i stanowi około 1/3 długości całego ciała.

Rozmnażanie[edytuj | edytuj kod]

jajożyworodne. Samica rodzi 5-15 młodych.

Zachowanie[edytuj | edytuj kod]

Podrażniony Ahaetulla nasuta

Zazwyczaj jest spokojny i nieagresywny, jednakże źle znosi niewolę. Często po schwytaniu atakuje ściany terrarium i nawet małe osobniki gryzą bez wahania celując w twarz przeciwnika. Po kilku dniach większość osobników oswaja się na tyle, że można się z nimi obchodzić bez problemu.

Gdy jest podrażniony wysuwa język, podnosi przednią część ciała, pochyla ją do przodu i nadyma się, co powoduje uwidocznienie prążkowania. Język rzadko jest wysuwany i wsuwany, co jest częste u innych węży, raczej pozostaje wysunięty. Następnie otwiera szeroko pysk i zwija ciało sinusoidalnie. Miejscowe ludy uważają, że stara się uderzyć w oczy człowieka.

Wśród listowia porusza się sprawnie, ale na ziemi powolnie. Podczas spoczynku obserwowany jest z wyprostowanym, niezwiniętym ciałem.

Pokarm[edytuj | edytuj kod]

Żywi się głównie jaszczurkami z rodzaju Calotes, a także żabami, ptakami, małymi ssakami i okazjonalnie innymi wężami. Polując na zdobycz chwyta ją za kark pyskiem i trzyma póki nie przestanie się ruszać lub póki nie umrze. Następnie połyka zdobycz i unosi przednią połowę ciała do góry. Wykrzywiając ciało przesuwa pokarm do żołądka.

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Występuje na terenie Indii, Sri Lanki, Bangladeszu, Birmy, Tajlandii, Kambodży i Wietnamu. Zamieszkuje równiny i wzgórza do ok. 1000 m n.p.m. Znajdowany jest w wysokiej trawie, na drzewach, częściej w zaroślach, czasami w parkach miejskich.

Jadowitość[edytuj | edytuj kod]

Ich zęby jadowe umieszczone są w tyle pyska. Ukąszenia nie są niebezpieczne dla ludzi, mogą jedynie powodować lekki ból w miejscu ukąszenia, obrzęk oraz pocenie. W przypadku ich naturalnej zdobyczy śmierć następuje dopiero po 10-20 minutach od ukąszenia. Powoduje u nich przyspieszenie oddechu i postępujący paraliż dochodzący do mięśni oddechowych[4][5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Ahaetulla nasuta [online], The Reptile Database [dostęp 2016-03-25].
  2. a b Praca zbiorowa: Zwierzęta: encyklopedia ilustrowana. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005, s. 406. ISBN 83-01-14344-4.
  3. F. Wall, A Popular Treatise on the Common Indian Snakes, „The Journal of the Bombay Natural History Society”, 1905, s. 545-551.
  4. C. McCann, A Whip-Snake (D. mycterizans) feeding on the Lizard (Calotes verisicolor), „Journal of Bombay Natural History Society”, 1935, s. 226-227.
  5. WCH Clinical Toxinology Resources [online], www.toxinology.com [dostęp 2016-03-27].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]