Biełarus (czasopismo)
| Częstotliwość |
nieregularnie |
|---|---|
| Państwo | |
| Wydawca | |
| Pierwszy numer |
20 września 1950 |
| Redaktor naczelny |
Leanid Halak (1950–1951); Witold Tumasz (1952); Natalla Arsienniewa (1952–1954); Lawon Sawionak (1954); Michaś Mickiewicz (1954–1962); Witold Tumasz (1963–?)[1]; Zora Kipiel (1991–?)[2][3]. |
| Stali współpracownicy |
Natalla Arsienniewa, Anton Adamowicz, Uładzimir Siadura, Auhien Kałubowicz, Franciszek Kuszel, Alaksandra Sakowicz |
| ISSN | |
| Strona internetowa | |
„Biełarus” (biał. «Беларус») – białoruskojęzyczna gazeta wydawana od 20 września 1950 roku w Nowym Jorku przez Stowarzyszenie Białorusko-Amerykańskie. Od 1991 roku jej redaktorką naczelną jest Zora Kipiel[2][3]. Czasopismo publikuje informacje dotyczące życia i działalności białoruskiej emigracji, korespondencje analityczne dotyczące sytuacji na Białorusi, artykuły dotyczące białoruskiej historii, utwory białoruskich pisarzy na emigracji oraz wspomnienia. Tytuł czasopisma po polsku oznacza: „Białorusin”. Wszystkie materiały na jego łamach publikowane są w języku białoruskim. Rozpowszechniane jest w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Wielkiej Brytanii, Australii, Polsce i na Białorusi. Z gazetą współpracowali działacze białoruskiej emigracji: Natalla Arsienniewa, Anton Adamowicz, Uładzimir Siadura, Auhien Kałubowicz, Franciszek Kuszel, Alaksandra Sakowicz[2][4].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Czasopismo powstało z inicjatywy przedstawicieli białoruskiej emigracji przybywającej do Stanów Zjednoczonych po zakończeniu II wojny światowej. Pierwszy numer gazety wyszedł 20 września 1950 roku i liczył cztery strony. Czasopismo wydawane było za pieniądze darczyńców i ukazywało się nieregularnie: w 1950 roku – jeden numer, w 1951 – trzy. Wiosną 1952 roku gazeta otrzymała dotację od Amerykańskiego Komitetu „Wyzwolenie” (AK„W”). W latach 1952–1954 redakcja pod kierownictwem Natalli Arsieniewej przygotowała 38 numerów czasopisma. We wrześniu 1953 roku gazeta utraciła finansowanie AK„W” i przez pewien czas wychodziła dzięki oszczędnościom. Po Arsienniewej jeden numer przygotowała redakcja Lawona Sawionka, silnie skonfliktowana z przewodniczącym SBA Franciszkiem Kuszelem. Kolejnym redaktorem naczelnym został Michaś Mickiewicz, który kierował czasopismem do 1962 roku, wydając przez ten czas 40 numerów[1].
W 1963 roku przewodniczącym SBA został Stanisław Stankiewicz. Doprowadził on do porozumienia z białoruską diasporą w Kanadzie, by „Biełarus” stał się gazetą dla całej społeczności Białorusinów w Ameryce Północnej. Jesienią 1963 roku redaktorem naczelnym pisma został Witold Tumasz, a w skład redakcji weszli przedstawiciele diaspory kanadyjskiej z Kastusiem Akułą na czele. Gazeta stała się miesięcznikiem i liczyła 6 stron, z czego jedna dotyczyła spraw kanadyjskich. Nakład gazety wynosił tysiąc egzemplarzy, z których 250 było przeznaczonych do wysyłki do Kanady, reszta – do Stanów Zjednoczonych, Europy i ZSRR[1].
Redaktorzy naczelni
[edytuj | edytuj kod]- Leanid Halak (1950–1951);
- Witold Tumasz (1952);
- Natalla Arsienniewa (1952–1954)
- Lawon Sawionak (1954);
- Michaś Mickiewicz (1954–1962);
- Witold Tumasz (1963–)[1];
- Zora Kipiel (1991–?)[2][3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Юрэвіч 2006 ↓
- ↑ a b c d Энцыклапедыя… ↓, s. 346
- ↑ a b c Беларуская… ↓, s. 388
- ↑ Беларуская… ↓, s. 389
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Рэдкал.: М. В. Біч і інш.: Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. T. 1: А — Беліца. Mińsk: „Biełaruskaja Encykłapiedyja” im. Piatrusia Brouki, 1993, s. 346. ISBN 5-85700-074-2. (biał.).
- Рэдкал.: Г.П.Пашкоў і інш.: Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. T. 2: Аршыца — Беларусцы. Mińsk: Biełaruskaja Encykłapiedyja, 1996, s. 388-389. ISBN 985-11-0061-7. (biał.).
- Лявон Юрэвіч: Летапісны звод сусьвету Чалавека Сьведамага. Гісторыя газэтаў "Бацькаўшчына" й "Беларус" (1947—2000). Mińsk: Zjednoczenie Białorusinów Świata Baćkauszczyna, 2006, s. 256, seria: Бібліятэка Бацькаўшчыны, кніга 8. ISBN 985-504-037-6. [dostęp 2017-12-04]. (biał.).