Przejdź do zawartości

Biegacz złocisty

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Biegacz złocisty
Carabus auratus
Linnaeus, 1761
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Podgromada

owady uskrzydlone

Rząd

chrząszcze

Podrząd

chrząszcze drapieżne

Rodzina

biegaczowate

Podrodzina

Carabinae

Plemię

Carabini

Rodzaj

Carabus

Gatunek

biegacz złocisty

Biegacz złocisty (Carabus auratus) – gatunek owada drapieżnego z rodziny biegaczowatych z rzędu chrząszczy. Występuje szeroko w zachodniej i środkowej Europie. Przez terytorium Polski przebiega wschodnia granica jego występowania. Pospolitszy na północy i północnym zachodzie Polski. Niekiedy można go spotkać w górach.

Budowa
Smukły owad o budowie przystosowanej do szybkiego poruszania się. Przeciętna długość ciała wynosi od 1,7 do 2,7 cm. Zielonozłociste pokrywy odbłyskujące metalicznie mają widoczne żebrowanie na powierzchni w formie trzech szerokich wzdłużnych rowków, bez kropek. Brzegi pokryw połyskują złocistoczerwono lub złocistożółto. Nogi silne, pierwsze cztery człony czułków, głaszczki i nogi oprócz stóp są żółtoczerwone.
Biotop
Zazwyczaj występuje na polach i łąkach, niekiedy na skraju lasów. Unika jednak samych lasów i rzadko wchodzi na drzewa. Zimuje pod kamieniami lub w mchu.
Tryb życia
Aktywny podczas dnia. Poluje na owady i ich larwy, dżdżownice, ślimaki oraz inne drobne zwierzęta. Żeruje także na padlinie. Co jakiś czas pobiera pokarm roślinny.
Rozwój
Jaja składane na ziemi. Tego samego lata larwy przeobrażają się w poczwarki, które z kolei po upływie dwóch do trzech tygodni spoczynku stają się owadami doskonałymi. Pełny okres rozwoju trwa ok. 80 dni. Żyje dwa lata.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]