Bilety Skarbu Wyzwolonej Polski
Bilety Skarbu Wyzwolonej Polski – drukowane w 1853 r. przez Komitet Centralny Polski z siedzibą w Londynie, bilety denominowane w złotych polskich w ramach funduszu – Skarb Wyzwolonej Polski[1].
Komitet Centralny Polski z siedzibą w Londynie, w celu finansowania Centralizacji Towarzystwa Demokratycznego Polskiego, ustanowił specjalny fundusz pod nazwą Skarb Wyzwolonej Polski. Pozyskanie potrzebnych kapitałów miało być dokonane za pomocą emisji biletów oprocentowanych na 5 procent. Bilety drukowano w Londynie w nominałach: 10, 25, 50 i 100 złotych polskich[1]. Podawano na nich również ich równowartość w czterech obcych walutach[1]:
- angielskiej,
- francuskiej,
- pruskiej i
- włoskiej.
Gwarantami biletów byli członkowie Komitetu Centralnego Polskiego w osobach[1]:
- Stanisław Worcell.
- Leon Zienkowicz,
- Antoni Żabicki,
których faksymilia umieszczono na biletach. Dodatkowym gwarantem tej emisji był Giuseppe Mazzini jako reprezentant Komitetu Centralnego Europejskiego – faksymile jego podpisu zostało również umieszczone na biletach[1].