Bitwa nad rzeką Garonna (732)
| Muzułmańskie najazdy na Galię | |||
 położenie rzeki Garonna | |||
| Czas | |||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Przyczyna |
obrona Akwitanii przed wojskami muzułmańskimi | ||
| Wynik |
zwycięstwo wojsk arabskich | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Położenie na mapie Francji  | |||
| 45°02′29″N 0°36′24″W/45,041389 -0,606667 | |||
Bitwa nad rzeką Garonna miała miejsce w 732 roku. Bitwa rozegrała się między wojskami arabskimi, dowodzonymi przez gubernatora Al-Andalus, Abd ar-Rahmana Ghafikiego a siłami Księstwa Akwitanii, prowadzonymi przez księcia Odona Wielkiego. Walki zakończyły się zwycięstwem Arabów.
Bitwa[edytuj | edytuj kod]
Abd ar-Rahman od momentu objęcia władzy jako gubernator, zaczął organizować wyprawy mające na celu ekspansję w Galii. W 731 roku uporał się z berberskimi buntownikami z państewka Munuzy, obejmującego część Katalonii i Septymanii. Munuza był sojusznikiem Odona[1][2]. Następnym celem była Akwitania, która już raz zdołała odeprzeć najazd muzułmanów z Półwyspu Iberyjskiego, pokonując gubernatora Al-Andalus, al-Chaulaniego, w bitwie pod Tuluzą.
Wojska arabskie przekroczyły Pireneje przez zachodnie przełęcze i znalazły się w Gaskonii. Okoliczne miasta i osady zostały złupione, wraz z historyczną stolicą regionu Auch, po czym najeźdźcy skierowali się na Bordeaux. Miasto zostało zdobyte z marszu, złupione, a wszyscy obrońcy zostali zabici. Wobec niszczycielskiego najazdu Odon zebrał wojska i ruszył w stronę Bordeaux, chcąc zatrzymać postępy Arabów. Do bitwy doszło nad rzeką Garonna lub nad rzeką Dordogne. Walki zakończyły się klęską wojsk akwitańskich, które poniosły ciężkie straty i uległy rozbiciu[3]. Krótko po bitwie Arabowie najechali i złupili okoliczne klasztory, po czym ruszyli w stronę Tours.
Następstwa[edytuj | edytuj kod]
Rozprężenie w szeregach wojsk muzułmańskich, spowodowane łupieniem klasztorów i miast, dało czas Odonowi na zebranie nowych sił i poinformowanie Karola Młota o nadchodzącym zagrożeniu. Frankijski majordom, dotychczas skonfliktowany z księciem Akwitanii, wykorzystał sytuację i narzucił Odonowi swoje warunki w zamian za sojusz. Połączone siły frankijskie starły się jeszcze w tym samym roku z muzułmanami w bitwie pod Poitiers, walki zakończyły się zwycięstwem chrześcijan.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Coppée, Henry, History of the Conquest of Spain by the Arab Moors, Gorgias Press, 2002.
- ↑ Ellis Edward Sylvester, The Story of the Greatest Nations: A Comprehensive History, Extending from the Earliest Times to the Present, Founded on the Most Modern Authorities Including A Complete Chronology of the World and a Pronouncing Vocabulary Of Each Nation. New York, 1913.
- ↑ | Meadows Ian, Arabs in Occitania.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Coppée, Henry, History of the Conquest of Spain by the Arab Moors, Gorgias Press, 2002.
- Ellis Edward Sylvester, The Story of the Greatest Nations: A Comprehensive History, Extending from the Earliest Times to the Present, Founded on the Most Modern Authorities Including A Complete Chronology of the World and a Pronouncing Vocabulary Of Each Nation. New York, 1913.
- | Meadows Ian, Arabs in Occitania.