Bitwa o wał angrywarski
| Kampanie Germanika w Germanii 14–16 n.e. | |||
 Marsz Germanika w kierunku wału angrywarskiego | |||
| Czas |
16 n.e. | ||
|---|---|---|---|
| Miejsce |
nad rzeką Wezerą, na granicy plemion Angrywarów i Cherusków | ||
| Terytorium | |||
| Wynik |
zwycięstwo Rzymian | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Bitwa o wał angrywarski, bitwa przy Wałach Angriwariów – starcie zbrojne, które miało miejsce w roku 16 n.e. w czasie kampanii Germanika w Germanii.
Krótko po klęsce pod Idistaviso Arminiusz poprzysiągł zemstę Rzymianom oczekując ich przy tzw. wale angrywarskim (Vallo angrivariano), wzniesionym kilka lat wcześniej przez plemię Angrywarów podczas wojny z Cheruskami. Wał stanowił granicę pomiędzy oboma szczepami, a prowadziła do niego tylko jedna droga biegnąca przez zalesioną równinę. Angrywarowie zerwali jednak sojusz z Germanikiem, udzielając germańskim uciekinierom spod Idistaviso pomocy i przyłączając się do walki z Rzymianami.
Siły Arminiusza liczyły kilka tysięcy jazdy, ukrytej w gęstym lesie i oczekującej nadejścia 8 legionów prowadzonych przez Germanika. Ten korzystając z pomocy jednego ze szpiegów dowiedział się o pułapce Arminiusza, wydzielając przodem oddział jazdy rzymskiej pod wodzą Sejusza Tuberona, którego zadaniem było okrążenie przeciwnika w lesie. Po dotarciu w okolice wału, Germanik podzielił swoje wojska nakazując 4 legionom pod wodzą Syliusza marsz w kierunku wału przez las. Sam zaś na czele pozostałych wojsk skierował się w to miejsce przez okoliczne wzgórza. Podczas gdy siły Syliusza tocząc niewielkie potyczki przedarły się bez problemu przez las, Germanik niepostrzeżenie wyszedł na tyły Germanów, atakując zaskoczonego przeciwnika. W ataku na wysoki szaniec Rzymianie użyli m.in. 400 skorpionów, którymi ostrzelali obrońców schowanych za wałem. Następnie Germanik osobiście poprowadził atak na umocnienia prowadząc za sobą 8 legionów. Doszło do ciężkiej walki, w wyniku której liczniejsze wojska rzymskie zepchnęły Germanów z ich pozycji. Ludzie Arminiusza w popłochu rozpoczęli odwrót, podczas ucieczki wpadli jednak w zasadzkę Rzymian, którzy dokonali prawdziwej masakry Germanów. W rzezi zginęło kilka tysięcy Germanów, reszta uciekła pod osłoną nocy, wśród nich Inguiomerus i Arminiusz. Nocą Germanik wycofał się z wojskiem do obozu.
Bitwa o wał angrywarski była ostatnim starciem Germanika podczas kampanii germańskich. W tym samym roku doszło jeszcze do kampanii przeciwko Marsom, nie toczono jednak większych walk. Sukces kampanii przypieczętowało odzyskanie drugiego z zagarniętych przez Germanów orłów po klęsce Warusa. Zimą 16 r. n.e. Germanik został odwołany do Rzymu.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Stephen Dando–Collins: Machina do zabijania. XIV legion Nerona. Przekład Paweł Dobrosielski. Warszawa: Bellona, 2008, s. 194–197. ISBN 978-83-11-11255-1.
- Daniel Gazda: Armie świata antycznego. Cesarstwo Rzymskie i barbarzyńcy. Warszawa: Bellona, 2007, s. 71–73. ISBN 978-83-11-10845-5.