Przejdź do zawartości

Bitwa pod Abulustajn

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bitwa pod Abulustajn
Walki mameluków z Ilchanidami
Ilustracja
Symbol sułtański
Czas

15 kwietnia 1277

Miejsce

Abulustajn (Elbistan), Sułtanat Rumu

Terytorium

Turcja

Wynik

zwycięstwo mameluków

Strony konfliktu
Ilchanidzi
Gruzini

Mamelucy
Dowódcy
Tudawan, Sulajman Parwana Bajbars
Siły
11 000 Mongołów,
3 000 Gruzinów
14 000
Straty
6 700 Mongołów,
2 000 Gruzinów
wysokie
Położenie na mapie świata
Mapa konturowa świata, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
38,2014°N 37,1883°E/38,201400 37,188300

Bitwa pod Abulustajn (Elbistan) – starcie zbrojne, które miało miejsce 15 kwietnia 1277 w trakcie walk mameluków z Ilchanidami.

Latem 1277 r. armia Bajbarsa, przygotowując się do spodziewanego nadejścia Mongołów, zebrała się w Syrii, a następnie skierowała się ku przełęczy w górach Taurus. Wkrótce też Bajbars dowiedział się, że armia mongolska znajduje się na równinie niedaleko warownego miasta Abulustajn. Bajbars podjął decyzję o stoczeniu bitwy, a jego armia wkroczyła na równinę.

Bitwę rozpoczął atak lewego skrzydła armii mongolskiej, które wdarło się głęboko w szeregi mameluków. Kontratak straży przybocznej Bajbarsa odepchnął jednak Mongołów, ocalając środek armii. Równocześnie jednak lewe skrzydło mameluckie zostało gwałtownie zaatakowane, tracąc wielu ludzi. Bajbars skierował w to miejsce kolejne oddziały, które opanowały sytuację. Następnie zorganizował kolejne natarcie, które odrzuciło Mongołów. Ci po gwałtownej i wyczerpującej walce zeszli z koni, walcząc dalej na śmierć i życie. Nie mieli jednak szans w starciu z mamelukami, którzy konno gromili przeciwników. Mongołowie bronili się dzielnie, zostali jednak otoczeni i rozsiekani mameluckimi szablami. W bitwie śmierć poniósł dowodzący Mongołami Tudawan. Oprócz niego śmierć poniosło 6700 jego żołnierzy i 2000 sprzymierzeńców. Sulajman Parwana zbiegł, do niewoli dostał się jednak jego syn i kilku seldżuckich emirów. Stracono też kilku mongolskich emirów, wielu żołnierzy jednak puszczono wolno, a część z nich przeszła na stronę mamelucką.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • James Waterson, Wojny Mameluków, wyd. Bellona, Warszawa 2008.