Przejdź do zawartości

Blask (estetyka)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Blask (łac. claritas), blask formy, czasem także jasność – w filozofii klasycznej jeden z podstawowych wyznaczników piękna. Najbardziej znane rozumienie blasku w estetyce sformułował Tomasz z Akwinu, w którego myśli stanowi on jedną z trzech obiektywnych właściwości piękna obok proporcjonalności i zupełności (całkowitości). Jako wyznacznik piękna blask odnosi się w myśli św. Tomasza tak do przedmiotów fizycznych, jak i duchowych.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Antoni Podsiad: Słownik terminów i pojęć filozoficznych. Warszawa: 2000.