Przejdź do zawartości

Blue Cheer

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Blue Cheer
ilustracja
Rok założenia

1967

Rok rozwiązania

2009

Pochodzenie

Stany Zjednoczone San Francisco

Gatunek

rock psychodeliczny, heavy metal, Blues-rock

Aktywność

1967–1972
1974–1975
1978–1979
1983–1994
1999–2009

Wydawnictwo

Polygram Records, Philips Records, Megaforce Records, Magnum Records, Thunderbolt Records, Nibelung Records, Track Records, Rockview Records, Rainman Records

Skład
Paul Whaley (zmarły)[1]
Dickie Peterson (zmarły)[2]
Duck MacDonald
Byli członkowie
Leigh Stephens
Randy Holden
Ralph Burns Kellogg (Ethan James)
Norman Mayell
Bruce Stephens
Gary Lee Yoder
Eric Albronda
Jerre Peterson
Vale Hamanaka
Jerry Whiting
Ruben de Fuentes
Nick St. Nicholas
Terry Rae
Tony Rainier
Mike Fleck
Brent Harknett
Billy Carmassi
Eric Davis
David Salce
Dieter Saller
Gary Holland
Strona internetowa

Blue Cheer – amerykańskie trio psychodeliczne powstałe w 1967 w San Francisco, blisko związane z ruchem hippisowskim[3]. W 2009 roku po śmierci Dickie Petersona grupa została rozwiązana.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W wolnym tłumaczeniu nazwa zespołu znaczy: „smutny wiwat”. Mówiono tak na LSD.

Członkami grupy byli m.in.: Dickie Peterson (basista i wokalista), Leigh Stephens i Duck McDonald (gitarzyści), Paul Whaley (perkusista). Trio było jedną z pierwszych formacji, które psychodelicznego rocka opartego na mocnym przesterze gitary łączyły z bluesem i ciężkim graniem hard rocka.

Brzmienie Blue Cheer było ubogie, ascetyczne, lecz hałaśliwe. Grupę stawia się w szeregu najważniejszych zespołów undergroundowych mających wpływ na kształtowanie się m.in. hard rocka, heavy metalu i licznych jego odmian; niektórzy stawiają zespół w gronie prekursorów punk rocka.

Najbardziej znanymi utworami grupy są: Peace of Mind oraz Summertime Blues.

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]

Źródło[3][3].

  • Vincebus Eruptum (1968, PolyGram)
  • Outsideinside (1968, PolyGram)
  • New! Improved! Blue Cheer (1969, Philips Records)
  • Blue Cheer (1969, Philips Records)
  • The Original Human Being (1970, Philips Records)
  • Oh! Pleasant Hope (1971, Philips Records)
  • The Beast Is Back (1985, Megaforce Records)
  • Blitzkrieg Over Nuremberg (1989, Magnum Records)
  • Highlights & Low Lives (1990, Thunderbolt Records)
  • Dining With the Sharks (1992, Nibelung Records)
  • Hello Tokyo, Bye Bye Osaka – Live In Japan 1999 (2003, Track Records)
  • Bootleg: Live – Hamburg – London (2005, Rockview Records)
  • What Doesn’t Kill You... (2007, Rainman Records)
Kompilacje

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Nie żyje perkusista Blue Cheer, uznawanego za prekursorów heavy metalu. antyradio.pl. [dostęp 2019-02-06]. (pol.).
  2. Incubate Blog » Blog Archive » R.I.P. Richard ‘Dickie’ Peterson (Blue Cheer) (1948 – 2009). [dostęp 2010-05-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-10-15)].
  3. a b c Blue Cheer | Biography, Albums, Streaming Links | AllMusic [online], www.allmusic.com [dostęp 2017-11-22] (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]