Przejdź do zawartości

Bocian (narzędzie tortur)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bocian w muzeum tortur we Fryburgu Bryzgowijskim

Bociannarzędzie tortur nazywane także córką śmieciarza lub kajdanami Skeffingtona. Nazwę swoją wziął od kształtu przypominającego sylwetkę bociana lub kobietę ubraną w suknię rozszerzającą się ku dołowi. Wynalezienie tego narzędzia tortur przypisuje się sir Leonardowi Skeffingtonowi, naczelnikowi więzienia Tower z czasów Henryka VIII[1].

Tortura polegała na zakładaniu narzędzia na szyję, dłonie i miejsce tuż nad stopami ofiary, co miało na celu całkowite skrępowanie ciała. Urządzenie opracowane zostało w taki sposób, by powodowało wystąpienie u osoby torturowanej już po paru minutach silnych i bolesnych skurczów mięśni brzucha i odbytnicy, a następnie klatki piersiowej, szyi oraz kończyn[2]. Prowadziło to do długiej i bardzo bolesnej agonii. Z upływem czasu dolegliwości doprowadzały osobę umieszczoną w bocianie do szaleństwa.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Brian Innes: Historia tortur. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona, 2000, s. 128.
  2. Tadeusz Maciejewski: Narzędzia tortur, sądów bożych i prób czarownic. Koszalin: 1997, s. 81.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Andrzej Łyjak, Dawne narzędzia kar i tortur, Kraków: Wydawnictwo PiT, 1998, ISBN 83-86219-64-5, OCLC 750702899.