Bogumił i Beniamin Krusche

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Bogumił Krusche, Gottlieb Krusche (ur. 1769, zm. 1851) i Beniamin Krusche (ur. 1807, zm. 1882) – niemiecyy przemysłowscy, twórcy największej fabryki włókienniczej w Pabianicach. Założycielem przedsiębiorstwa był tkacz Gottlieb Krusche, urodzony w 1769 r. w Reichenau w Saksonii, który osiadł w Pabianicach we wrześniu 1825 r. i rok później założył tu ręczną manufakturę tkacką liczącą początkowo 9 warsztatów do wyrobów bawełnianych[1]. Był członkiem zboru herrnhutów mającego kaplicę w Pabianicach.

Jego dzieło kontynuował syn – Beniamin i spadkobiercy. Dzięki talentom tych przedsiębiorców, zyskom z produkcji i sprzedaży własnych produktów, pożyczkom rządowym i kredytom bankowym, niezwykle korzystnej koniunkturze, oraz przychylnemu ustosunkowaniu się władz miasta, ich niewielka manufaktura stała się w szybkim czasie wielkim i nowoczesnym zakładem przemysłowym, która w końcu XIX wieku zatrudniała 4000–4400 robotników[2][1]. Sprowadzono mechaniczne warsztaty tkackie i inne maszyny, a do ich napędu zastosowano od 1850 r. maszyny parowe, od 1896 r. zaś – silniki elektryczne[3].

Przedsiębiorstwo Kruschego przejęło też pabianicką przędzalnię bawełny i z czasem opanowało cały cykl produkcyjny tkanin bawełnianych. Kiedy w zarządzanie przedsiębiorstwem włączył się w 1872 r. zięć Beniamina Krusche – Karol Ender, po dwóch latach, w 1874 r., fabryka zmieniła nazwę na „Krusche i Ender”[3]. Jej wyroby słynęły z bardzo dobrej jakości, wielokrotnie nagradzanej na różnych wystawach od Petersburga po Wiedeń i Paryż[1]. Po II wojnie światowej zakłady „Krusche i Ender” zostały upaństwowione i otrzymały nazwę: Pabianickie Zakłady Przemysłu Bawełnianego im. Rewolucji 1905 r.

Do dzisiaj zachował się szpital przy ul. Rocha 8, który został ufundowany przez firmę Krusche&Ender[2].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Krusche i Ender, data dostępu 2021-01-24.
  2. a b „Niemieckimi śladami po „Ziemi Obiecanej”. Praca zbiorowa pod redakcją Krystyny Radziszewskiej, wyd. I, Łódź: Wydawnictwo Literatura, 1997, s-175-176, ISBN 83-87080-43-8.
  3. a b Pabianickie rody fabrykanckie, data dostępu 2021-01-24.