Boriss Cilevičs

Boriss Cilevičs
Data i miejsce urodzenia	26 marca 1956 ; Dyneburg
Zawód, zajęcie	polityk, inżynier
Alma Mater	Uniwersytet Łotwy
Partia	Socjaldemokratyczna Partia „Zgoda”
	Multimedia w Wikimedia Commons

Boriss Cilevičs, ros. Борис Леонидович Цилевич, trb. Boris Leonidowicz Cylewicz (ur. 26 marca 1956 w Dyneburgu) – łotewski inżynier i polityk rosyjsko-żydowskiego pochodzenia, poseł na Sejm VII, VIII, IX, X, XI, XII i XIII kadencji.

Życiorys

Urodził się w Dyneburgu w rodzinie imigrantów z Leningradu. Ukończył szkołę średnią w rodzinnym mieście, po czym studiował na wydziale matematyki i fizyki Uniwersytetu Łotwy. W 1981 obronił pracę kandydacką z dziedziny fizyki matematycznej i teoretycznej. W latach 80. pracował jako inżynier, a na przełomie lat 80. i 90. był zatrudniony w charakterze pracownika naukowego laboratorium komputerowych metod nauczania instytutu matematyki i informatyki macierzystej uczelni.

Na początku lat 90. zaangażował się w działalność społeczną i polityczną (m.in. jako członek Łotewskiego Frontu Ludowego), był również dziennikarzem (od 1992 członek łotewskiego związku dziennikarzy). Od 1995 pełnił obowiązki dyrektora ośrodka badań pedagogicznych i społecznych „Baltic Insight”. W 1994 znalazł się wśród założycieli Partii Zgody Narodowej (TSP), z ramienia której wybrano go w marcu 1997 na radnego Rygi. W 2009 dołączył do powstałej na bazie tego ugrupowania Socjaldemokratycznej Partii „Zgoda”.

W 1998 uzyskał mandat posła na Sejm VII kadencji z listy TSP. Ponownie wybierany w latach 2002, 2006 i 2010 – kolejno jako kandydat PCTVL i Centrum Zgody. Był reprezentantem strony społecznej przed Sądem Konstytucyjnym w sprawie ustawy ograniczającej używanie języka rosyjskiego w środkach masowego przekazu. W 1999 został przedstawicielem Sejmu w Zgromadzeniu Parlamentarnym Rady Europy^[1] (w latach 2005–2007 pełnił obowiązki przewodniczący podkomitetu ds. mniejszości narodowych). Od 2003 pełnił funkcję obserwatora w Parlamencie Europejskim, a po akcesie Łotwy do Unii Europejskiej formalnie od maja do lipca 2004 sprawował mandat eurodeputowanego V kadencji^[2].

W kampanii wyborczej w 2010 był kandydatem Centrum Zgody na funkcję ministra spraw zagranicznych^[3]. W Sejmie X kadencji pełnił funkcję wiceprzewodniczącego komisji praw człowieka i spraw społecznych, zasiadał również w komisji spraw zagranicznych. Stanął na czele grupy współpracy z parlamentem Izraela^[4].

Z powodzeniem ubiegał się o poselską reelekcję także w 2011^[5], 2014 i 2018^[6].

Życie prywatne

Żonaty, ma dwoje dzieci.

Przypisy

↑ Profil na stronie Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy. [dostęp 2016-04-11]. (ang.).
↑ Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. [dostęp 2016-04-05].
↑ 'Saskaņa' atklāj dažus 'ēnu ministrus' un runā par 'sponsoru klubu'. delfi.lv, 24 kwietnia 2010. [dostęp 2016-04-11]. (łot.).
↑ Saeimā viesosies Izraēlas parlamentārieši. saeima.lv, 7 czerwca 2010. [dostęp 2016-04-11]. (łot.).
↑ 11.Saeima (17.10.2011. – 4.11.2014). saeima.lv. [dostęp 2016-04-11]. (łot.).
↑ Ievēlēto deputātu alfabētiskais saraksts. sv2018.cvk.lv. [dostęp 2018-10-07]. (łot.).

Bibliografia

Борис Цилевич. gorod.lv. [dostęp 2016-04-11]. (ros.).
Aija Cālīte: Lokomotīves, kas vedīs uz Briseli: Boriss Cilevičs. apollo.lv, 20 maja 2004. [dostęp 2016-04-11]. (łot.).

Linki zewnętrzne

Boriss Cilevičs – strona prywatna (ang. • łot. • ros.). [dostęp 2016-04-11].

[1] Profil na stronie Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy. [dostęp 2016-04-11]. (ang.).

[pe-2] Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. [dostęp 2016-04-05].

[3] 'Saskaņa' atklāj dažus 'ēnu ministrus' un runā par 'sponsoru klubu'. delfi.lv, 24 kwietnia 2010. [dostęp 2016-04-11]. (łot.).

[4] Saeimā viesosies Izraēlas parlamentārieši. saeima.lv, 7 czerwca 2010. [dostęp 2016-04-11]. (łot.).

[5] 11.Saeima (17.10.2011. – 4.11.2014). saeima.lv. [dostęp 2016-04-11]. (łot.).

[6] Ievēlēto deputātu alfabētiskais saraksts. sv2018.cvk.lv. [dostęp 2018-10-07]. (łot.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]