Brazylijska gorączka krwotoczna
| Klasyfikacje | |
| ICD-10 | |
|---|---|
Brazylijska gorączka krwotoczna – słabo poznana choroba wirusowa, opisana po raz pierwszy w 1994 roku w miejscowości Sabiá w brazylijskim stanie São Paulo. Kolejne dwa przypadki dotyczyły pracowników laboratoriów, mających kontakt z materiałem zakaźnym.
Etiologia[edytuj | edytuj kod]
Czynnikiem etiologicznym brazylijskiej gorączki krwotocznej jest RNA wirus Sabiá (SABV) zaliczany do arenawirusów Nowego Świata (kompleks Tacaribe).
Uważa się, że udział w przenoszeniu zarazka mogą mieć gryzonie. Do zakażeń laboratoryjnych doszło drogą wziewną, poprzez aspirację cząsteczek wirusa.
Objawy[edytuj | edytuj kod]
W przebiegu choroby obserwowano wystąpienie objawów rzekomogrypowych (osłabienie, wysoka gorączka, dreszcze, bólu gardła, głowy, mięśni), zapalenia spojówek, objawów dyspeptycznych (bóle brzucha, biegunka, nudności i wymioty) prowadzących do odwodnienia.
Pierwsze opisane wystąpienie choroby zakończyło się zgonem pacjentki. Wystąpiły u niej krwawienia z dróg rodnych i krwiste wymioty. W preparacie sekcyjnym stwierdzono obrzęk płuc, ogniska krwotoczne i martwicze w wątrobie oraz krwawienia do przewodu pokarmowego.
W badaniach laboratoryjnych obserwowano leukopenię i podwyższenie poziomu aminotransferaz.
Leczenie[edytuj | edytuj kod]
Nie opracowano leczenia przyczynowego.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Acha P. N., Szyfres B. Zoonoses and Communicable Diseases Common to Man and Animals. ISBN 92-75-31992-8. (PDF)
