Bristol Bullet
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Konstruktor |
Frank Barnwell |
| Typ |
samolot sportowy |
| Konstrukcja |
dwupłat o konstrukcji drewnianej |
| Załoga |
1 |
| Historia | |
| Data oblotu |
1920 |
| Wycofanie ze służby |
1924 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
Bristol Jupiter II |
| Moc |
450 KM (335 kW) |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
6,81 m |
| Długość |
7,34 m |
| Wysokość |
2,69 m |
| Powierzchnia nośna |
16,72 m² |
| Masa | |
| Własna |
816 kg |
| Startowa |
1 043 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
274 km/h |
| Dane operacyjne | |
| Użytkownicy | |
| Wielka Brytania | |
Bristol Bullet – brytyjski samolot sportowy z okresu międzywojennego.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W 1919 roku konstruktor firmy Bristol Aeroplane Company kpt. Frank Branwell zaprojektował samolot sportowy przeznaczony do wyścigów lotniczych. Samolot został zbudowany w 1919 roku i zaprezentowany na pokazie lotniczym w Paryżu, lecz z uwagi na niedopracowany silnik samolotu, był to tylko pokaz statyczny.
Po pewnych poprawkach zarówno w samolocie jak i w silniku, samolot został oblatany i w dniu 20 czerwca 1920 roku wziął udział w wyścigu lotniczych Aerial Derby w Uwins. W 1921 roku dokonano kolejnych poprawek, polegających zmniejszeniu długości płatów a co za tym także powierzchni nośnej oraz wagi i wziął on udział w kolejnym wyścigu Aerial Derby, gdzie osiągnął prędkość maksymalną 274 km/h zajmując drugie miejsce w wyścigu.
Samolot po kolejnych poprawkach konstrukcyjnych miał wziął udział w kolejnych wyścigach, lecz w 1923 roku zginął jego pilot Leslie Foot, zrezygnowano z dalszej jego eksploatacji. W 1924 roku został ostatecznie rozmontowany. Zbudowano tylko jeden egzemplarz tego samolotu.
Użycie w lotnictwie[edytuj | edytuj kod]
Samolot brał udział w wyścigach lotniczych w konkurencji prędkości lot w latach 1920 – 1923, po czym został rozmontowany.
Opis konstrukcji[edytuj | edytuj kod]
Samolot był dwupłatem o konstrukcji mieszanej. Konstrukcja kadłuba kratownicowa. Kadłub kryty płótnem. Kabina odkryta. Podwozie stałe.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- C.H. Barnes: Bristol Aircraft Since 1910. Londyn: Putnam & Company Ltd., 1964, s. 152-153. (ang.).