Brunon Widuch

Brunon Widuch

Data i miejsce urodzenia	4 października 1929 Świętochłowice
Data śmierci	17 sierpnia 2023
Zawód, zajęcie	hutnik, inżynier mechanik
Alma Mater	Politechnika Śląska
Odznaczenia

Brunon Widuch (ur. 4 października 1929 w Świętochłowicach, zm. 17 sierpnia 2023) – polski inżynier, hutnik.

Życiorys

Ukończył wydział ślusarsko-mechaniczny Gimnazjum Przemysłowego Huty Florian oraz wydział mechaniczny Państwowego Liceum Przemysłu Hutniczego w Nowym Bytomiu. W 1950 roku jako technik mechanik uzyskał Dyplom Przodownika Nauki i Pracy Społecznej od Szkolnej Komisji Rekrutacyjnej (uprawniał on do wstąpienia na studia wyższe bez egzaminu). W latach 1950-56 studiował w Gliwicach na Politechnice Śląskiej, na wydziale mechanicznym. Zdobył tytuł mgr inż. mechanika. Jako absolwent wyższych studiów technicznych (specjalizacja I stopnia; maszyny i urządzenia kuźnicze i walcownicze, specjalizacja II stopnia; maszyny i technologia przeróbki plastycznej) podjął pracę w Hucie Batory w Chorzowie.

Pracował na różnych stanowiskach, jak;

• kierownik utrzymania ruchu walcowni blach grubych,
• zastępca głównego mechanika Huty,
• główny inżynier do spraw energomechanicznych,
• przewodniczący komisji ds. oceny projektów wynalazczości.

Brał udział w uruchamianiu nowych urządzeń na wszystkich wydziałach produkcyjnych a przy modernizacji kontrolował podejmowane decyzje zakupowe dot. urządzeń do bezpośredniej produkcji. Reprezentował Hutę Batory w czasie negocjacji z partnerami w kraju i za granicą. Współorganizował konferencje naukowe krajowe i międzynarodowe. Zrealizowano ponad 100 jego usprawnień racjonalizatorskich. Pisał i publikował teksty z historii hutnictwa oraz przemysłu ciężkiego na Śląsku. Był współautorem monografii „Huta Batory” z 1993 roku. Uprawiał turystykę górską w Beskidach i turystykę wysokogórską w Tatrach oraz kajakarstwo, żeglarstwo i narciarstwo. Spoczywa na cmentarzu parafii św. Jadwigi w Chorzowie.

Praca społeczna

Działał w Stowarzyszeniu Inżynierów i Techników Przemysłu Hutniczego (członek honorowy SITPH). Od 1977 roku członek Komisji Historii i Ochrony Zabytków Hutnictwa przy Zarządzie Głównym SITPH (od 1996 zastępca przewodniczącego).

Odznaczenia i nagrody

Odznaczenia państwowe;

• 1968 Srebrny Krzyż Zasługi,
• 1977 Złoty Krzyż Zasługi,
• 1984 Medal 40-lecia PRL,
• 1985 Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski.

Odznaki i medale branżowe, m.in.;

• Ligi Obrony Kraju,
• Ligi Ochrony Przyrody,
• Naczelnej Organizacji Technicznej (w 1987 srebrna odznaka NOT, w 1992 złota odznaka NOT),
• Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Hutniczego (w 1981 srebrna odznaka SITPH, w 1983 złota odznaka SITPH, w 1998 medal im. Stanisława Staszica).
• Ministra Kultury i Sztuki Rzeczypospolitej Polskiej (w 1995 srebrna odznaka za opiekę nad zabytkami, w 1999 złota odznaka za opiekę nad zabytkami).

Odznaki Honorowe, m.in.;

• Huty Batory,
• województwa katowickiego,
• Ministerstwa Energetyki,
• Miasta Chorzowa,
• województwa śląskiego.