Budynek przy ul. Adama Mickiewicza 28 w Toruniu
53°00′43″N 18°35′27″E/53,011944 18,590833
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Adres |
ul. Mickiewicza 28 |
| Styl architektoniczny | |
| Architekt |
Philipp Dexheimer |
| Ukończenie budowy |
1914 |
Położenie na mapie Torunia  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego  | |
| 53°00′43″N 18°35′27″E/53,011944 18,590833
| |
Budynek przy ul. Mickiewicza 28 w Toruniu – dawny budynek Zespołu Szkół Muzycznych im. Karola Szymanowskiego, obecnie budynek mieszkalny w Toruniu.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Kamienica powstała w 1914 roku według projektu Philippa Dexheimera, z inicjatywy toruńskiego przedsiębiorcy Franza Zährera i pełniła funkcję kamienicy czynszowej z mieszkaniami o wysokim standardzie. Głównym wykonawcą projektu była firma budowlana Skowronek & Domke, która stała się także właścicielem kamienicy. W 1915 roku jej pełnoprawnym właścicielem został Johannes Skowronek[1].
W okresie międzywojennym mieszkał w niej m.in. Stefan Sacha, ówczesny redaktor naczelny „Słowa Pomorskiego”[2].
W sierpniu 1945 roku, dzięki staraniom pani Ireny Kurpisz-Stefanowej, budynek został zaadaptowany na siedzibę Instytutu Muzycznego. W marcu 1947 roku nastąpił jego podział na dwie szkoły: średnią (o nazwie Instytut Muzyczny Pomorskiego Towarzystwa Muzycznego, kierowaną przez Irenę Kurpisz-Stefanową) i niższą (Szkoła Muzyczna). W marcu 1948 roku obie te placówki upaństwowiono, tworząc na jej miejscu Państwową Szkołę Muzyczną im. Karola Szymanowskiego[3].
Architektura[edytuj | edytuj kod]
Kamienica pięciokondygnacyjna typu Doppelhaus (domu bliźniaczego) na rzucie litery „L”, została zbudowana w stylu historyzującym i przetrwała do czasów współczesnych w niezmienionej formie architektonicznej[4].
Budynek figuruje w gminnej ewidencji zabytków pod numerem 57[5].
Nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]
- Obiekt Roku 2015–2016 w kategorii: obiekty zabytkowe poddane rewaloryzacji i adaptacji[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Kucharzewska 2016 ↓, s. 87.
- ↑ Szymon Spandowski: Czy na Mickiewicza na pewno wszystko gra?. nowosci.com.pl, 2015-03-30. [dostęp 2023-07-30].
- ↑ Zakrzewska i Zakrzewski 2014 ↓, s. 114.
- ↑ Kucharzewska 2016 ↓, s. 88.
- ↑ Gmina Miasta Toruń: Gminny Program Opieki nad Zabytkami Miasta Torunia na lata 2022–2025. 2021, s. 88.
- ↑ Maria Wesoła: Obiekt Roku 2015-2016. torun.pl, 2017-04-27. [dostęp 2023-07-30].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Joanna Kucharzewska: Franz Zährer – toruński kupiec i inwestor budowlany. W: Katarzyna Kluczwajd, Michał Pszczółkowski (red.): Historyzm toruński XIX – XX wieku, architektura, miejsca i codzienność. Toruń: Stowarzyszenie Historyków Sztuki, 2016. ISBN 978-83-943684-7-0.
- Anna Zakrzewska, Tadeusz Zakrzewski: Kurpisz-Stefanowa Irena. W: Krzysztof Mikulski (red.): Toruński Słownik Biograficzny. T. 7. Toruń: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, 2014.