Całkowita pojemność płuc

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Podstawowe objętości i pojemności płuc.

Całkowita pojemność płuc (ang. total lung capacity, TLC) – objętość powietrza zawartego w płucach. Mierzy się ją za pomocą bodypletyzmografii[1].

W skład całkowitej pojemności płuc wchodzą:

  • pojemność życiowa (ang. vital capacity, VC) – największa objętość powietrza, jaką można wydmuchać z płuc po wykonaniu maksymalnego wdechu
  • objętość zalegająca (ang. residual volume, RV) – objętość gazu oddechowego, jaka pozostaje w płucach po wykonaniu maksymalnego wydechu. Objętość ta nie jest dostępna do zmierzenia podczas standardowego badania spirometrycznego[2].

Wszystkie składowe całkowitej pojemności płuc są zależne od płci, wieku i wzrostu osoby, u której wykonywany jest pomiar, co ma istotne znaczenie przy interpretacji wyników badań[1][3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Paolo Palange, Gernot Rhode, ERS Handbook: Respiratory Medicine, 2019.
  2. Stanisław Konturek, Fizjologia człowieka. Tom III. Oddychanie, czynności nerek, równowaga kwasowo-zasadowa, płyny ustrojowe, wyd. VI poszerzone, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, s. 79–86, ISBN 978-83-233-1503-2.
  3. Philip H. Quanjer i inni, Multi-ethnic reference values for spirometry for the 3–95-yr age range: the global lung function 2012 equations, „European Respiratory Journal”, 40 (6), 2012, s. 1324–1343, DOI10.1183/09031936.00080312, ISSN 0903-1936, PMID22743675, PMCIDPMC3786581 [dostęp 2020-04-12] (ang.).