Siła żywa

Siła żywa (cel żywy) – w terminologii wojskowej eufemistyczne określenie żołnierzy (i ewentualnie wykorzystywanych przez wojsko zwierząt – np. zaprzęgowych) nieprzyjaciela.

Obok „siły żywej” armie dysponują również sprzętem (pojazdy), wyposażeniem i uzbrojeniem, zwanym w tej samej terminologii „środkami ogniowymi”. Często używane jest sformułowanie „siły i środki” (własne lub przeciwnika) oznaczające po prostu całokształt zdolności bojowych obejmujących zarówno ludzi, jak i będące w ich dyspozycji wszelkie środki techniczne i materiałowe. Spotykane jest również odniesienie tego określenia do cywilów państwa, z którym prowadzona jest wojna, np. „siła żywa wrogiego przemysłu, czyli robotnicy”^[1].

Spotykane w fachowej literaturze wojskowej określenia „obezwładnianie siły żywej”, „eliminowanie siły żywej” lub „niszczenie siły żywej” oznacza eliminację przeciwnika z walki i równoznaczne jest najczęściej zabiciu lub poważnemu zranieniu żołnierzy nieprzyjaciela.

Inne znaczenia

Rzadziej spotykane zastosowanie tego pojęcia pojawiało się niegdyś w fizyce^[2] i na jej pograniczu z filozofią^[3] i sprowadzało się do miary energii kinetycznej: $mv^{2}/2.$

Zobacz też

Przypisy

↑ „Strefa wojny”, 9.08.2008, „Wojenna strategia powietrzna”.
↑ O mechanicznych sposobach uzyskania prądu elektrycznego. „Dźwignia: Organ Towarzystwa Politechnicznego we Lwowie”. 6 (6), s. 88, czerwiec 1882. Lwów: Towarzystwo Politechniczne. [dostęp 2024-02-23]. (pol.).
↑ Fryderyk Engels, „Dialektyka przyrody”, „Miara ruchu. Praca”, 1880.

[1] „Strefa wojny”, 9.08.2008, „Wojenna strategia powietrzna”.

[dzw-2] O mechanicznych sposobach uzyskania prądu elektrycznego. „Dźwignia: Organ Towarzystwa Politechnicznego we Lwowie”. 6 (6), s. 88, czerwiec 1882. Lwów: Towarzystwo Politechniczne. [dostęp 2024-02-23]. (pol.).

[3] Fryderyk Engels, „Dialektyka przyrody”, „Miara ruchu. Praca”, 1880.

[1]

[2]

[3]