Cement wiertniczy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Cement wiertniczy − wyspecjalizowany produkt bazujący na cemencie portlandzkim, stosowany do zapraw płynnych lub zawiesin, które są pompowane do odwiertów na głębokości nawet kilku tysięcy metrów, gdzie temperatura może przekraczać 150 °C, a ciśnienie 100 MPa. Podane wartości odnoszą się do głębokości ok. 5000 m, ale otwory poszukiwawcze wypełniane płynną zaprawą wiercone są do głębokości 10 000 m. Cementy stosowane do płynnych zapraw w tych warunkach nie mogą wiązać przed osiągnięciem odległych miejsc, ale następnie muszą szybko uzyskiwać wytrzymałość tak, aby można było podjąć dalsze wiercenia. Często wymagana jest odporność cementów wiertniczych na siarczany.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • A. M. Neville: Właściwości betonu. Kraków: Polski Cement, 2000. ISBN 83-913000-0-5.