Centaur (1892)
| |
| Poprzednie nazwy |
Union, Ernst, Sambor, Simson |
|---|---|
| Bandera | |
| Znak wywoławczy |
SPFX |
| Armator |
Zarząd Portu Gdynia |
| Dane podstawowe | |
| Typ |
holownik portowy, uprzednio morski |
| Historia | |
| Stocznia |
B.Wencke Söhne, Hamburg |
| Data wodowania | |
| Data wycofania ze służby |
1962 |
| Dane techniczne | |
| Liczebność załogi |
7 |
| Długość całkowita (L) |
35,1 m |
| Szerokość (B) |
6,6 m |
| Zanurzenie (D) |
3,8 m |
| Pojemność |
209 BRT |
| Napęd mechaniczny | |
| Silnik |
jedna 2-cylindrowa parowa maszyna tłokowa podwójnego rozprężania, 620 KM |
| Liczba śrub napędowych |
1 |
| Prędkość maks. |
8 w. |
Centaur – polski holownik portowy, uprzednio morski zbudowany w stoczni B.Wencke Söhne w Hamburgu w 1892. Służył uprzednio jako niemiecki. Poprzednio nosił nazwy: Ernst, Union, Sambor i Simson.
Holownik zbudowany został w stoczni B.Wencke Söhne w Hamburgu w 1892 roku. Wszedł do eksploatacji u niemieckiego armatora Bugsier-, Reederei- und Bergungs AG w Hamburgu jako „Simson”[1]. Zakupiony został wraz z pięcioma innymi holownikami tej firmy przez Towarzystwo "Żegluga Wisła – Bałtyk" w listopadzie 1926 roku w celu holowania morskich lichtug z węglem z Tczewa do krajów skandynawskich. 12 grudnia 1926 r. jako „Sambor” został uroczyście oddany do eksploatacji wraz z całą flotą Towarzystwa[2].
Po likwidacji spółki w sierpniu 1928 roku, został w 1929 roku nabyty przez gdańską firmę Sieg und Co GmbH i pływał pod nazwą „Union”[2]. Po przebudowie w stoczni Schihaua w Elblągu w 1936 roku zmieniono mu nazwę na „Ernst”[3]. W 1940 roku został przejęty przez marynarkę niemiecką Kriegsmarine, lecz w tym samym roku zwrócony armatorowi[4]. W 1945 został ewakuowany na zachód i znalazł się w Kilonii[4].
Jako jednostka należąca uprzednio do Wolnego Miasta Gdańska, został przyznany Polsce przez Sojuszniczą Radę Kontroli 28 czerwca 1947 roku i przybył do Gdyni 13 listopada 1947 roku (holując holownik „Mamut”)[4]. Według starszej literatury, 13 grudnia 1947 podniósł po raz drugi polską banderę. Wszedł do eksploatacji w Wydziale Holowniczo-Ratowniczym Żeglugi Polskiej pod nazwą „Centaur”[4]. Następnie służył jako holownik portowy Zarządu Portu Gdynia[2]. Został wycofany z eksploatacji w 1962 roku, po czym złomowany[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Miciński 1996 ↓, s. 154.
- ↑ a b c Miciński i Kolicki 1962 ↓, s. 87.
- ↑ Miciński 1996 ↓, s. 168.
- ↑ a b c d e Miciński 1996 ↓, s. 176.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jerzy Miciński, Stefan Kolicki: Pod polską banderą. Gdynia: Wydawnictwo Morskie, 1962.
- Jerzy Miciński: Księga statków polskich: 1918-1945. T. 1. Gdańsk: Polnord, Oskar, 1996. ISBN 83-86181-23-0.