Podstawkorożek szarawy
.jpg) Ceratobasidium cornigerum na drewnie | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
podstawkorożek szarawy |
| Nazwa systematyczna | |
| Ceratobasidium cornigerum (Bourdot) D.P. Rogers Univ. Iowa Stud. nat. Hist. 17(1): 5 (1935) | |
.jpg)
Podstawkorożek szarawy (Ceratobasidium cornigerum (Bourdot) D.P. Rogers) – gatunek grzybów z typu podstawczaków (Basidiomycota)[1]. Grzyb mikroskopijny, będący saprotrofem i grzybem tworzącym mykoryzę ze storczykami, ale również fakultatywnym patogenem roślinnym, powodującym wiele ważnych gospodarczo chorób roślin uprawnych[2].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Ceratobasidium, Ceratobasidiaceae, Cantharellales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy opisał go w 1922 r. Hubert Bourdot, nadając mu nazwę Corticium cornigerum. Wówczas znany był tylko jako anamorfa. W 1935 r. D.P. Rogers odkrył jego teleomorfę. Od niej pochodzi nazwa gatunku[1].
- Corticium cornigerum Bourdot 1922
- Corticium pervagum Petch 1925[3].
Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r.[4]
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Owocnik rozpostarty, cienki, białawy. Strzępki bezbarwne, o szerokości od 3 do 9 μm, bez sprzążek. Podstawki elipsoidalne do szeroko maczugowatych, 9 do 14 na 8 do 12 μm, z czterema sterygmami. Bazydiospory elipsoidalne i szeroko wrzecionowate, o wymiarach od 6 do 11 na 4 do 6 μm. Czasami powstają jasnobrązowe sklerocja o średnicy od 0,5 do 3 mm[2].
Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Występuje na wszystkich kontynentach poza Antarktydą[5]. W Polsce podano liczne jego stanowiska, głównie na drewnie drzew liściastych, iglastych i na resztkach roślinnych[4]. Prawdopodobnie jest kosmopolityczny. Występuje jako saprotrof glebowy na martwych pędach i opadłej ściółce, ale jest także fakultatywnym patogenem roślinnym powodującym choroby upraw i traw darniowych. Może również rozwijać się na żywych liściach drzew i krzewów, szczególnie w tropikach i subtropikach[2]. Według źródeł zagranicznych jest jednym z patogenów wywołujących czarną zgniliznę korzeni truskawki[6]. Jest także jednym z najczęstszych grzybów tworzących endomykoryzę ze storczykami[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2022-11-07].
- ↑ a b c P. Roberts, Rhizoctonia-forming fungi, Kew: Royal Botanic Gardens, 1999, s. 39, ISBN 1-900347-69-5.
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2022-11-07].
- ↑ a b Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ IWystępowanie Ceratobasidium cornigeum na świecie (mapa) [online], gbif.org [dostęp 2022-11-07].
- ↑ Michael A. Ellis, Black Root Rot of Strawberry [online].
- ↑ Gerfried Deutsch, Mycorrhizal fungi of terrestrial orchids [online] [dostęp 2022-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2011-06-17].