Ceratomegilla undecimnotata

	Ceratomegilla undecimnotata
	(D.H. Schneider, 1792)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	chrząszcze
Podrząd	chrząszcze wielożerne
Rodzina	biedronkowate
Podrodzina	Coccinellinae
Plemię	Coccinellini
Rodzaj	Ceratomegilla
Podrodzaj	Ceratomegilla s.str.
Gatunek	Ceratomegilla (Ceratomegilla) undecimnotata
Synonimy
	Adalia bipunctata Sajó, 1881; Adalia graminis J. Weise, 1879; Adalia hungarica Sajó, 1881; Adalia parvula A. Walter, 1882; Adalia quinquenotata A. Walter, 1882; Adalia schaefferi J. Weise, 1879; Adalia undecimnotata D.H. Schneider, 1792; Adalia undecimnotata var. graminis J. Weise, 1879; Coccinella 11-notata D.H. Schneider, 1792; Coccinella 9-punctata Geoffroy in A.F. Fourcroy, 1785; Coccinella cardui Brahm, 1802; Coccinella distincta L. Redtenbacher, 1843; Coccinella fulvimana V.I. Motschulsky, 1837; Coccinella maritima Ménétries, 1832; Coccinella novempunctata Geoffroy in A.F. Fourcroy, 1785; Coccinella saliana F. Faldermann, 1837; Coccinella undecimmaculata D.H. Schneider, 1792; Coccinella wingelmuelleri L. Ganglbauer, 1899; Semiadalia bargaglii Della Beffa, 1913; Semiadalia etrusca Della Beffa, 1913; Semiadalia rugosa Fiori, 1913; Semiadalia undecimnotata (D.H. Schneider, 1792);
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ceratomegilla undecimnotata – gatunek chrząszcza z rodziny biedronkowatych.

Chrząszcz o krótkim, owalnym, lekko spłaszczonym ciele długości od 5 do 7 mm. U samca głowa jest żółta z czarną nasadą, a u samicy czarna z parą żółtych plamek. U samców trzeci człon czułków jest rozdwojony. Przedplecze ma przedni brzeg głęboko wcięty, brzegi boczne obrzeżone do około połowy długości, a krawędź nasadową nieobrzeżoną. Barwa przedplecza jest czarna z żółtymi kątami przednimi, a niekiedy, zwłaszcza u samców, także z żółtą krawędzią przednią. Na czerwonoceglastych pokrywach występują po trzy czarne plamy oraz jedna wspólna czarna plama wspólna zajmująca tarczkę, która z tyłu jest rozszerzona nieznacznie lub wcale nierozszerzona na boki. Plamy przednie pokryw leżą na barkach, zaś środkowe są znacznie przesunięte ku tyłowi. Wierzchołek pokryw ma formę ostrołuku. Odnóża środkowej i tylnej pary mają golenie z dwoma kolcami na wierzchołkach. Stopy cechuje obecność zęba u nasady pazurka. Pierwszy z widocznych segmentów odwłokowych zaopatrzony jest w linie udowe^[1].

Biedronki te zasiedlają stanowiska nasłonecznione, o charakterze kserotermicznym lub ruderalnym, gdzie bytują na krzewach i drzewach liściastych, bylinach i roślinach zielnych. Szczególnie często widywane są na ostach. Zjadają mszyce, m.in. Hyalopterus pruni. Zimę spędzają wśród uschniętych traw, pod kamieniami i w szczelinach skalnych^[2]^[3].

Owad rozprzestrzeniony od krajów śródziemnomorskich i Europy Środkowej przez Europę Wschodnią i Turcję po Kaukaz i Syberię^[2]. W Polsce należy do najrzadszych biedronek. Po 1950 roku notowano ją z Niziny Wielkopolskiej, Wyżyny Lubelskiej, Wyżyny Małopolskiej, Pienin i Bieszczadów^[2]^[3].

Przypisy

↑ Ryszard Bielawski: Klucze Do Oznaczania Owadów Polski: cz. XIX Chrząszcze - Coleoptera: z. 76 Biedronki - Coccinellidae. Warszawa: Polskie Towarzystwo Entomologiczne, Wydawnictwo Naukowe PWN, 1959, s. 60-63.
↑ ^a ^b ^c B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Cucujoidea, część 2. „Katalog Fauny Polski”. XXIII (13), 1986.
↑ ^a ^b Rafał Ruta, Paweł Jałoszyński, Szymon Konwerski, Tomasz Majewski, Tomasz Barłożek. Biedronkowate (Coleoptera: Coccinellidae) Polski. Część 1. Nowe dane faunistyczne. „Wiadomości entomologiczne”. 28 (2), s. 91-112, 2009.

[Bielawski-1] Ryszard Bielawski: Klucze Do Oznaczania Owadów Polski: cz. XIX Chrząszcze - Coleoptera: z. 76 Biedronki - Coccinellidae. Warszawa: Polskie Towarzystwo Entomologiczne, Wydawnictwo Naukowe PWN, 1959, s. 60-63.

[Burakowskietal-2] B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Cucujoidea, część 2. „Katalog Fauny Polski”. XXIII (13), 1986.

[Ruta-3] Rafał Ruta, Paweł Jałoszyński, Szymon Konwerski, Tomasz Majewski, Tomasz Barłożek. Biedronkowate (Coleoptera: Coccinellidae) Polski. Część 1. Nowe dane faunistyczne. „Wiadomości entomologiczne”. 28 (2), s. 91-112, 2009.

[1]

[2]

[3]