Cerkiew św. Jerzego w Dębnie
| kościół parafialny | |||||||||||
.jpg)
| |||||||||||
| Państwo | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Województwo | |||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||
| Kościół | |||||||||||
| Parafia | |||||||||||
| Wezwanie | |||||||||||
| |||||||||||
Położenie na mapie gminy wiejskiej Leżajsk  | |||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||
Położenie na mapie województwa podkarpackiego  | |||||||||||
Położenie na mapie powiatu leżajskiego  | |||||||||||
 50°12′06,4″N 22°31′06,2″E/50,201778 22,518389
| |||||||||||
Cerkiew św. Jerzego w Dębnie – cerkiew greckokatolicka, znajdująca się w Dębnie, zbudowana w 1864.
W marcu 1945 ludność ukraińską Dębna (2099 osób) wysiedlono do ZSRR. Po 1946 Kościół Greckokatolicki w Polsce został zdelegalizowany. Cerkiew została przejęta przez Kościół rzymskokatolicki. Pełni funkcję kościoła parafialnego pw. Podwyższenie Krzyża Świętego w Dębnie[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Cerkiew pw. św. Jerzego wzniesiono z fundacji Alfreda Potockiego i jego żony Marii z Sanguszków oraz Lubomirskich w 1864[2][3]. Była remontowana w 1889, 1923 i 1979[4].
Budynek murowany, węższe od nawy prezbiterium zamknięte trójbocznie z zakrystią od północy. Nawa nakryta dachem dwuspadowym, zwieńczonym wieżyczką na sygnaturkę i spiczastym hełmem. Trójkątny szczyt fasady arkadowym fryzem z rzeźbami we wnękach. Na osi w okulusie herby Potockich i Sanguszków[4]. Urządzenie wnętrza nowe. Polichromia wykonana współcześnie autorstwa Zygmunta Wiglusza z Krakowa[1].
Obok świątyni dzwonnica murowana, parawanowa, trójarkadowa prawdopodobnie z 1864[4] oraz zabytkowy cmentarz przycerkiewny z dębem pomnikiem przyrody[1].
- Parochowie parochii Dębno:
- 1786–1792. Jan Jaroszewicz (zmarł w Dębnie 13 grudnia 1792 roku, żył 37 lat).
- 1793–1825. Aleksy Kaczkowski (zmarł w Dębnie 30 czerwca 1825 roku, żył 58 lat).
- 1825–1865. Jan Kaczkowski (dziekan Kańczucki; zmarł w Dębnie 14 kwietnia 1865 roku)[5].
- 1865–1866. Michał Kiszakiewicz (ur. w 1823 roku, wyświęcony w 1854 roku, paroch w Gorzycach (administrator w Dębnie), zmarł w Piskorowicach 30 kwietnia 1896 roku).
- 1866–1882. Sylwester Królikowski (ur. w 1826 roku, wyświęcony w 1854 roku, zmarł w Dębnie 14 marca 1882 roku)[6].
- 1882–1883. Józef Szajdecki (ur. w 1854 roku, wyświęcony w 1881 roku, administrator)[7].
- 1883–1915. Aleksy Iwasiwka (ur. w 1848 roku, wyświęcony w 1873 roku, zmarł w Dębnie 19 marca 1915 roku)[8].
- 1917–1945. Nikita Bułyk (ur. w 1885 roku, wyświęcony w 1910 roku)[9][10].
-
Elewacja frontowa -
Elewacja boczna -
Dzwonnica
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Stanisław Kłos: Leżajsk i powiat leżajski. Roksana Krosno, Krosno 1988, Wydanie I, s. 89-92. ISBN 83-88126-03-2.
- ↑ Marta Baran. Historia budowy cerkwi greckokatolickiej w Dębnie k/ Leżajska.
- ↑ Andrzej. Saładiak: Pamiątki i zabytki kultury ukraińskiej w Polsce. Warszawa: Burchard Edition, 1993, s. 298. ISBN 83-900398-1-8.
- ↑ a b c Maciej Skowroński: Cerkwie Nadsania. Wydawnictwo Fundacja, Nowy Sącz 2005, s. 17. ISBN 83-88887-42-4.
- ↑ Schematismus Universi Venerabilis Cleri Dioeceseos Graeco Cathilicae Premisliensis pro Anno Domini MDCCCXXX (str. 50) [Dostęp 2017-07-06]
- ↑ Shimatizm’ Vsego Klira Katolikov’ Obradu Grecesko-Ruskogo Eparhij Peremyskoj na God’ ot’ Rožd Hr. 1868 (str. 66) [Dostęp 2017-07-10]
- ↑ Shimatism’ Vsego Klira Katolikov’ Obradu Grečesko-Ruskogo Eparhij Peremyskoj na God’ ot’ Rožd. Hr. 1883 (str. 125) [Dostęp 2017-07-10]
- ↑ Shimatizm’ Vsego Klira Katolikow’ Obradu Graecesko-Ruskogo Eparhij Peremyskoj na God’ ot’ Rożd Hr. 1884 (str. 128) [Dostęp 2017-07-10]
- ↑ Shimatism’ Vsego Klira Greko-Katoličeskogo Eparhij Soedinenyh’ Peremyskoj, Samborskoj i Sânockoj na God’ ot’ Rozd. Hr. 1918 (str. 73) [Dostęp 2017-07-10]
- ↑ Mariusz Moszkowicz. Ksiądz Nikita Bułyk ostatni proboszcz greckokatolickiej parafii w Dębnie k/ Leżajska
