Cerkiew św. Eliasza w Sfântu Ilie
 nr rej. SV-II-m-A-05638.01
| |||||||||||
| cerkiew | |||||||||||
| |||||||||||
| Państwo | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||
| Kościół | |||||||||||
| Wezwanie | |||||||||||
| Wspomnienie liturgiczne |
20 lipca | ||||||||||
| |||||||||||
| |||||||||||
Położenie na mapie Rumunii  | |||||||||||
Położenie na mapie okręgu Suczawa  | |||||||||||
 47°38′13,5″N 26°13′01,6″E/47,637083 26,217111
| |||||||||||
Cerkiew św. Eliasza – malowana cerkiew znajdująca się we wsi Sfântu Ilie w północnej Rumunii, na Bukowinie.
Cerkiew została wzniesiona w 1488 z fundacji hospodara mołdawskiego Stefana Wielkiego. Pierwotnie stanowiła centrum nieistniejącego już dzisiaj monastyru. Zbudowana na typowym dla mołdawskich cerkwi planie trójkonchowym, zwieńczona wieżą nad nawą, składa się z dwóch pomieszczeń: nawy i przedsionka. Świątynia została ozdobiona malowidłami wewnętrznymi pod koniec XV w., które jednak zachowały się tylko częściowo (były przemalowywane w XVI w., zostały też mocno zniszczone). Wśród nich znajduje się żywot św. Eliasza (patrona świątyni), akatyst, obraz wotywny. Z fresków zewnętrznych wykonanych później zachowały się fragmenty Drabiny cnót na ścianie południowej.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Ł. Galusek, M. Jurecki, A. Dumitru, Rumunia. Mozaika w żywych kolorach, Bezdroża 2004, s. 159.
- M. Jurecki, Bukowina. Kraina łagodności, Bezdroża 2001, ss. 197–199.
- R. Brykowski, T. Chrzanowski, M. Kornecki, Sztuka Rumunii, Ossolineum 1979, ss. 76–77, 84.