Cerkiew Zmartwychwstania Pańskiego w Wiłkomierzu

Cerkiew Zmartwychwstania Pańskiego
*Ukmergės Viešpaties Prisikėlimo cerkvė*
	cerkiew parafialna; (początkowo wojskowa, później cmentarna)
Państwo	Litwa
Miejscowość	Wiłkomierz
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Eparchia	wileńska i litewska
Wezwanie	Zmartwychwstania Pańskiego
Wspomnienie liturgiczne	Pascha
Historia
Data rozpoczęcia budowy	1868
Data zakończenia budowy	1869
Data poświęcenia	1 października 1869
Aktualne przeznaczenie	czynna świątynia prawosławna
Dane świątyni
Świątynia; • materiał bud.	; • drewno
Wieża kościelna; • liczba wież	; 1
Kopuła; • liczba kopuł	; 1
Liczba ikonostasów	1
Ołtarz; • liczba ołtarzy	; 1
Liczba naw	1
Dzwonnica; • typ dzwonnicy	; wbudowana
	Położenie na mapie Litwy Wiłkomierz, cerkiew Zmartwychwstania Pańskiego
	55°15′13,7″N 24°47′03,3″E/55,253806 24,784250
	Multimedia w Wikimedia Commons

Cerkiew Zmartwychwstania Pańskiego – prawosławna cerkiew w Wiłkomierzu, w obrębie cmentarza prawosławnego. Wzniesiona w latach 1868–1869. Od 1919 świątynia parafialna. Należy do dekanatu kowieńskiego w eparchii wileńskiej i litewskiej Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego.

Historia

Cerkiew została ufundowana przez generała-majora Iwana Letmiużnikowa, dowódcę 28 brygady artylerii w armii carskiej i wzniesiona w latach 1868–1869. Wzniesienie obiektu było związane ze stacjonowaniem jego brygady i innych oddziałów w Wiłkomierzu. Poświęcenie budynku miało miejsce 1 października 1869, równolegle z ceremonią poświęcenia na cerkiew przebudowanego popijarskiego kościoła w Wiłkomierzu. Cerkiew była położona w obrębie uporządkowanego z inicjatywy Letmiużnikowa cmentarza prawosławnego. Początkowo pełniła funkcję świątyni pomocniczej cerkwi Świętej Trójcy, stała się świątynią parafialną po I wojnie światowej i ponownym przejęciu obiektu popijarskiego przez katolików w 1919. W czasie I wojny światowej nabożeństwa w cerkwi nie były odprawiane.

Architektura

Cerkiew jest budowlą drewnianą, jednonawową. Wejście do niej prowadzi przez przedsionek, ponad którym znajduje się dzwonnica zdobiona rzędem oślich grzbietów i zwieńczona cebulastą kopułą z krzyżem. Po obydwu stronach budynku znajdują się rzędy prostokątnych okien z okiennicami malowanymi na zielono. W cerkwi znajduje się jednorzędowy ikonostas oraz kilkadziesiąt mniejszych ikon.

W cerkwi, odpowiednio w latach 1891 i 1894, zostali pochowani wieloletni proboszcz parafii wiłkomierskiej Jefim Priniewski oraz jego żona Aleksandra. W przedsionku cerkwi znajduje się tablica upamiętniająca 14 zabitych żołnierzy 28 brygady artylerii, ofiary wojny rosyjsko-japońskiej.

Zobacz też

Cmentarz prawosławny w Wiłkomierzu

Bibliografia

G. Szlewis, Православные храмы Литвы, Свято-Духов Монастыр, Vilnius 2006, ISBN 9986-559-62-6