Charles Johnson (baseballista)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Charles Johnson
ilustracja
łapacz
Pełne imię i nazwisko

Charles Edward Johnson, Jr.

Data i miejsce urodzenia

20 lipca 1971
Fort Pierce

Odbijał

prawą

Rzucał

prawą

Debiut

6 maja 1994

Ostatni występ

11 listopada 2005

Statystyki
Średnia uderzeń

0,245

Home runy

167

Uderzenia

940

RBI

570

Kariera klubowa
Lata Kluby
1994–1998 Florida Marlins
1998 Los Angeles Dodgers
1999–2000 Baltimore Orioles
2000 Chicago White Sox
2001–2002 Florida Marlins
2003–2004 Colorado Rockies
2005 Tampa Bay Devil Rays

Charles Edward Johnson, Jr. (ur. 20 lipca 1971) – amerykański baseballista, który występował na pozycji łapacza.

W Major League Baseball zadebiutował w 1994, a karierę zawodniczą zakończył w 2005. W tym czasie cztery razy zdobył Złotą Rękawicę, dwukrotnie zagrał w Meczu Gwiazd i jako zawodnik Florida Marlins wygrał World Series[1][2].

Jest jednym z trzech łapaczy w historii ligi (obok Buddy'ego Rosara i Mike'a Matheny'ego), który w przynajmniej 100 meczach z rzędu nie zaliczył błędu[3].

Nagrody i wyróżnienia
Nagroda/wyróżnienie Lata Źródło
All-Star 1997, 2001 [1]
Gold Glove Award 1995, 1996, 1997, 1998 [1]
Zwycięzca w World Series 1997 [2]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Charles Johnson Statistics and History. baseball-reference.com. [dostęp 2014-09-20]. (ang.).
  2. a b 1997 World Series. baseball-reference.com. [dostęp 2014-09-20]. (ang.).
  3. Giants catcher Mike Matheny announces retirement. mlb.com. [dostęp 2014-09-20]. (ang.).