Przejdź do zawartości

Oocysta

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Oocystazygota powstała w wyniku gamogonii po połączeniu się mikrogamety z makrogametą na drodze oogamii u apikompleksów. Po zapłodnieniu zygota otacza się grubą osłonką[1]. Następnie podczas sporulacji – podziału zygoty – powstają sporoblasty oraz ewentualnie ciało resztkowe. Sporoblasty otaczają się oddzielnymi osłonami, a następnie, zależnie od rodzaju, przekształcają się w jedną lub kilka sporocyst. Dalszy podział jądra i cytoplazmy w sporocystach prowadzi do powstania sporozoitów. Niezależnie od nich, powstają czasem ciała resztkowe sporocysty, których liczba jest zmienna. Po zakończeniu sporulacji oocysta jest nazywana sporulowaną oocystą[2]. Sporulacja oocysty może przebiegać w organizmie żywiciela lub w środowisku zewnętrznym. Sporulowana oocysta jest formą inwazyjną.

Budowa sporulowanej oocysty

[edytuj | edytuj kod]

Sporulowana oocysta otoczona jest osłonką, składającą się z otoczki wewnętrznej oraz otoczki zewnętrznej. Na jednym z biegunów znajduje się wieczko biegunowe pod którym może występować otwór zwany mikropyle[3]. Dodatkowo, w okolicach bieguna oocysty, mogą występować niezależnie od siebie ciałko biegunowe[3] a także ciałko resztkowe oocysty[3]. W sporulowanej oocyście znajdują się sporocysty[3][2].

Budowa sporulowanej sporocysty

[edytuj | edytuj kod]

Sporulowana sporocysta zawiera sporozoity i otoczona jest własną osłonką. Na jednym z biegunów osłonki może znajdować się ciałko Stieda[3], a pod nim, od wewnątrz sporocysty, możliwa jest obecność substieda body (SBB)[2]. Na przeciwległym biegunie może wystąpić parastieda body (PSB)[2]. Ponadto, w obrębie sporulowanej sporocysty, mogą wystąpić ciałka resztkowe sporocysty[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Choroby pasożytnicze zwierząt domowych. s. 55.
  2. a b c d Donald W. Duszynski, Patricia G. Wilber. A Guideline for the Preparation of Species Descriptions in the Eimeriidae. „J. Parasitol.”. 83(2), s. 333-336, 1997. The American Society of Parasitologists. 
  3. a b c d e f Choroby pasożytnicze zwierząt domowych. s. 53.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]