Cicindela rhodoterena
| Cicindela rhodoterena | |||
| Tschitscherine, 1903 | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Podplemię | |||
| Rodzaj | |||
| Podrodzaj | |||
| Gatunek |
Cicindela (Cicindela) rhodoterena | ||
| Synonimy | |||
| |||
Cicindela (Cicindela) rhodoterena – gatunek chrząszcza z rodziny biegaczowatych i podrodziny trzyszczowatych.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Takson ten został opisany w 1903 roku przez Tichona Cziczerina[1] jako odmiana Cicindela decempustulata pod nazwą Cicindela decempustulata var. rhodoterena. Późniejsi autorzy traktowali ją jako podgatunek. Współcześnie, po uwzględnieniu takich cech jak całkowity brak plamy barkowej, jednolicie ciemnoniebieski spód ciała, kształt edeagusa i preferencje ekologiczne[2], uznaje się tego ją za samodzielny gatunek[1][2].
Rozprzestrzenienie i ekologia[edytuj | edytuj kod]
Chrząszcz palearktyczny o chorotypie turańskim[3]. Wykazany z Afganistanu, Turkmenistanu i Iranu[1][3]. W tym ostatnim podawany z ostanów Mazandaran[4] i Kurdystanu[3]. Według Kriżanowskiego zasiedla Bathyz i Garabil[2].
Odnotowano, że w skład pożywienia tego trzyszcza wchodzą jaja pasikoników[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Cicindela (Cicindela) rhodoterena. [w:] Carabidae of the World [on-line]. [dostęp 2014-10-28].
- ↑ a b c O. L. Kryzhanovskij, I. A. Belousov, I. I. Kabak, B. M. Kataev, K. V. Makarov, V. G. Shilenkov: A Checklist of the Ground-Beetles of Russia and Adjacent Lands (Insecta, Coleoptera, Carabidae). Sofia-Moscow: Pensoft Publishers, 1995.
- ↑ a b c Hassan Ghahari, Sakine Serap Avgin, Hadi Ostovan. Carabid beetles (Coleoptera: Carabidae) collected from different ecosystems in Iran with new records. „Türk. entomol. derg.”. 34 (2), s. 179-195, 2010. ISSN 1010-6960.
- ↑ a b H. Ghahari, M. Havaskary, M. Tabari, H. Ostovan, H. Sakenin, A. Satar. An annotated catalogue of Orthoptera (Insecta) and their natural enemies from Iranian rice fields and surrounding grasslands. „Linzer. biol. Beitr.”. 41 (1), s. 639-672, 2009.