Coecoscopaeus coecus
| Coecoscopaeus coecus | |||
| (Peyerimhoff, 1906) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Podplemię | |||
| Rodzaj |
Coecoscopaeus | ||
| Gatunek |
Coecoscopaeus coecus | ||
| Synonimy | |||
| |||
Coecoscopaeus coecus – gatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych i podrodziny żarlinków, jedyny z monotypowego rodzaju Coecoscopaeus. Endemit Tunezji.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1906 roku przez Paula de Peyerimhoffa na łamach „Bulletin de la Société entomologique de France” pod nazwą Scopaeus coecus[1]. W 1982 roku Henri Coiffait przeniósł go do nowego, monotypowego rodzaju Coecoscopaeus[2], a w 1984 roku dokonał on jego redeskrypcji[3]. W 2023 roku Lee Herman sklasyfikował go w podplemieniu Sphaeronina[4].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Chrząszcz o ciele długości od 3,7[4] do 4,8 mm[1]. Głowa jest całkowicie pozbawiona oczu i ma wierzch z wyjątkiem podłużnego pasma przez środek i przodu nadustka punktowany, przednią krawędź nadustka pozbawioną guzka, przednią krawędź wargi górnej głęboko wykrojoną i z parą zaokrąglonych ząbków, brzegi boczne zaokrąglone ku silnie zaokrąglonym kątom tylnym, brzeg tylny płytko wykrojony i pozbawiony płata, powierzchnie boczno-brzuszne z bruzdami submarginalnymi ciągnącymi się od żuwaczek po szyję, a ostatni człon głaszczków szczękowych mały i stożkowaty. Szyja jest sześciokrotnie węższa od głowy. Około 1,3 raza dłuższe niż szerokie, między środkiem a tylnym brzegiem lekko wklęśnięte przedplecze jest z wyjątkiem pośrodkowego pasma podłużnego przeciętnie gęsto punktowane, zaopatrzone w słabo zaznaczoną listewkę podłużną w tylnej ćwiartce, pozbawione mikrorzeźby. Krótsze od przedplecza pokrywy mają przerzedzony szereg szczecinek na tylnej krawędzi. Hypomery mają niemal pionowe, średnio długie, zaokrąglone na szczytach, pozbawione szczecinek płaty zabiodrowe. Długie i wąskie, niestykające się z hypomerami furcasternum przedtułowia jest zwężone ku tyłowi. Panewki bioder przednich są od tyłu otwarte. Basisternum śródtułowia ma płytkie, słabo widoczne wklęśnięcie i pozbawione jest pośrodkowego żeberka. Tylna para odnóży, przynajmniej u samców, ma dwa małe kolce na tylnym brzegu krętarza, trzy kolcowate szczecinki na tylnym brzegu uda oraz cztery kolcowate szczecinki na przednim brzegu goleni i grzebień na wewnętrznej powierzchni jej wierzchołka[4].
Ekologia i występowanie[edytuj | edytuj kod]
Owad palearktyczny, północnoafrykański, endemiczny dla Tunezji, znany z czterech okazów odnalezionych w spękaniach gliniastego podłoża. Chrząszcze wykazują adaptacje do podziemnego trybu życia[4][1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c P. de Peyerimhoff. Nouveaux coléoptères du Nord-Africain (troisième note). „Bulletin de la Société entomologique de France”. 1906, s. 55–56, 1906.
- ↑ Henri Coiffait. Coléoptères Staphylinidae de la région paléarctique occidentale IV. Sous famille Paederinae. Tribu Paederini 1 (Paederi, Lathrobii). „Nouvelle Revue d'Entomologie. Supplément”. 12 (4), s. 3–440, 1982.
- ↑ Henri Coiffait. Coléoptères staphylinides de la région paléartique occidentale. V. Sous famille Paederinae tribu Paederini 2. Sous famille Euaesthetinae. „Nouvelle Revue d'Entomologie (Supplément)”. 13 (4), s. 3–424, 1984.
- ↑ a b c d Lee Herman. Generic Revisions of the Scopaeina and the Sphaeronina (Coleoptera: Staphylinidae: Paederinae: Lathrobiini). „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 460 (1), s. 1-194, 2023. DOI: 10.1206/0003-0090.460.1.1.