Culex (Culex)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Culex (Culex)
Linnaeus, 1758
Ilustracja
Samica komara brzęczącego
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Podgromada

uskrzydlone

Rząd

muchówki

Podrząd

muchówki długoczułkie

Rodzina

komarowate

Podrodzina

Culicinae

Plemię

Culicini

Rodzaj

Culex

Podrodzaj

Culex (Culex)

Typ nomenklatoryczny

Culex pipiens Linnaeus, 1758

Culex (Culex)podrodzaj muchówek z rodziny komarowatych i rodzaju Culex.

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Owad dorosły[edytuj | edytuj kod]

Schemat anatomiczny imago komara brzęczącego

Głowa zaopatrzona jest w stykające się lub wąsko rozdzielone oczy złożone i nieco dłuższe od kłujki czułki. Porastające ciemię szczecinki są położone i w większości wąskie. Głaszczki szczękowe u samców zbudowane są z pięciu, a u samic z trzech członów; u samca człon trzeci ma ustawione w szeregu szczecinki brzuszne i dłuższe szczecinki brzuszno-boczne, a człony kolejne odgięte są ku górze i licznie oszczecinione. Chetotaksję tułowia cechują szczecinki środkowe grzbietu w mniej lub bardziej podwojonym rzędzie oraz dobrze rozwinięte szczecinki: śródplecowe, skutalne, przedskrzydłowe i nadskrzydłowe. Po bokach tułowia łuski porastają co najmniej antepronotum, postpronotum, górę proepisternum i mezokatepisternum i mesepimeron. Skrzydła większości gatunków porośnięte są w całości łuskami ciemnymi, rzadziej występują rozproszone lub pogrupowane w plamki łuski jasne. Odnóża mają małe pazurki i dobrze wykształcone przylgi. Samiec ma zwykle krótkie i szerokie, zaopatrzone w jeden lub dwa rzędy szczecinek płaty dziewiątego tergitu odwłoka, zakrzywiony i zwężony ku szczytowi gonostylus ze słabo rozwiniętym i umieszczonym przedwierzchołkowo pazurkiem, wyposażony w koronę kolcowatych szczecinek paraprokt oraz zaopatrzone w szczecinki przysadki odwłokowe[1].

Larwa[edytuj | edytuj kod]

Schemat anatomiczny larwy Culex restuans

Larwa ma czułki nie dłuższe od głowy, zwykle z silnie rozwiniętym włoskiem czułkowym 1-A oraz pojedynczymi i najczęściej osadzonymi przedwierzchołkowo włoskami czułkowymi 2-A i 3-A. Włoski przedtułowia od pierwszego do trzeciego są długie i zwykle mniej więcej tej samej długości. Szósta szczecinka segmentów odwłokowych pierwszego i drugiego jest silnie rozwinięta, a tych od trzeciego do szóstego rozwinięta silnie lub umiarkowanie. Na syfonie druga szczecinka jest pojedyncza i niekiedy haczykowata. Zazwyczaj siodło jest kompletne. Dziesiąty segment odwłoka ma pierwszą szczecinkę niezbyt długą, drugą silnie rozwiniętą i rozgałęzioną, a trzecią mocno rozwiniętą acz pojedynczą[1].

Rozprzestrzenienie[edytuj | edytuj kod]

Takson kosmopolityczny, znany ze wszystkich krain zoogeograficznych, rozprzestrzeniony od tropików po strefę klimatu chłodnego[1]. W Polsce reprezentowany jest przez 2 gatunki: C. pipiens i C. torrentium[2].

Taksonomia[edytuj | edytuj kod]

Do podrodzaju tego zalicza się około 200 opisanych gatunków[1]:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Ralph Harbach: Culex (Culex) Linnaeus, 1758. [w:] Mosquito Taxonomic Inventory [on-line]. [dostęp 2020-03-08].
  2. T. Zatwarnicki: podrodzaj: Culex. [w:] Biodiversity Map [on-line]. [dostęp 2020-03-08].