Komar brzęczący

Komar brzęczący

Culex pipiens
Linnaeus, 1758
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Podgromada	uskrzydlone
Rząd	muchówki
Rodzina	komarowate
Rodzaj	Culex
Gatunek	komar brzęczący

Komar brzęczący, komar pospolity (Culex pipiens) – występujący w krajach klimatu tropikalnego i subtropikalnego, także w klimacie umiarkowanym, gatunek owada z rodziny komarowatych (Culicidae), rzędu muchówek. Obok widliszka, najbardziej rozpowszechniony komar na terenie Polski.

Występuje w dwóch formach nieodróżnialnych z wyglądu, ale różniących się zachowaniem, dawniej wyróżnianych jako odrębne gatunki: Culex pipiens forma pipiens – środowiska naturalne i rolnicze, samice żywią się prawie wyłącznie krwią ptaków, oraz Culex pipiens forma molestus – środowiska miejskie, podmiejskie i wiejskie, samice żywią się krwią ssaków.

Komar pospolity ma do 6 mm, przezroczyste skrzydła i dwie podłużne pręgi na grzbietowej stronie tułowia.

Jak wszystkie owady z rzędu muchówek podlega przeobrażeniu zupełnemu. Samica po zapłodnieniu wyszukuje żywiciela (człowiek, bydło, konie i zwierzęta domowe), po nakłuciu skóry pobiera krew. Kilka dni później składa w wodzie stojącej ok. 100 jaj. Komar brzęczący może korzystać również z wody znacznie zanieczyszczonej, np. odstojniki ścieków, czy wody wyciekającej z rur ciepłowniczych w piwnicach. Z jaj po 24–36 godzinach wylęgają się larwy, które po kilku linieniach (7–10 dni) zamieniają się w poczwarkę. Poczwarka jest ruchliwa, ale nie pobiera pokarmu. Po 2–4 dniach powstaje z niej dorosły owad.

Tempo rozwoju pokolenia komara zależy wyraźnie od temperatury. Optymalna temperatura dla rozwoju waha się od 20 do 25 °C. Rozwój pokolenia trwa wówczas 10–14 dni, a w niższej temperaturze może wydłużać się do 3-5 tygodni.

Zimują zapłodnione samice komarów, u których rozwój jaj zostaje zahamowany. W czasie zimy nie pobierają pokarmu.