Długorogie
| ||
| Nematocera[1] | ||
| Latreille, 1802 | ||
 Samica komara tygrysiego wkłuwająca się w skórę | ||
| Systematyka | ||
| Domena | eukarionty | |
| Królestwo | zwierzęta | |
| Typ | stawonogi | |
| Gromada | owady | |
| Podgromada | uskrzydlone | |
| Rząd | muchówki | |
| Podrząd | długorogie | |
| Synonimy | ||
| ||
Długorogie, nitkorogie (Nematocera) – podrząd muchówek (Diptera) charakteryzujących się wydłużonym ciałem, nitkowatymi – zwykle długimi – czułkami oraz 3–5-członowym głaszczkiem szczękowym[2]. Grupę tę wyodrębnił wśród muchówek francuski zoolog Pierre André Latreille nazywając ją Nemocera[3].
Jest to grupa owadów stosunkowo słabo poznana. Liczba opisanych na świecie gatunków według stanu wiedzy z 2004 roku przekroczyła 57 tysięcy, z czego w Polsce wykazano około 2200 gatunków. Szacuje się, że na terenie Polski może być nawet 3500 gatunków Nematocera[4].
W języku polskim podrząd Nematocera określany jest też nazwami zwyczajowymi: muchówki długoczułkie[2], długoczułkie[4][2][5] i długoczułkowe[6], ale dwie ostatnie nazwy stosowane są również dla prostoskrzydłych z podrzędu Ensifera określanych jako prostoskrzydłe długoczułkowe[7] lub długoczułkie[4].
Gatunki zaliczane do tego podrzędu grupowane są w podrzędach:
- Axymyiomorpha
- Bibionomorpha
- Blephariceromorpha
- Culicomorpha
- Psychodomorpha
- Ptychopteromorpha
- Tipulomorpha
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Nematocera, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c Józef Razowski: Słownik entomologiczny. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1987. ISBN 83-01-07907-X.
- ↑ Latreille, P.A. 1802: Histoire naturelle, generale et particuliere, des Crustaces et des Insectes.
- ↑ a b c Fauna Polski – charakterystyka i wykaz gatunków. Bogdanowicz W., Chudzicka E., Pilipiuk I. i Skibińska E. (red.). T. II. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2007, s. 12, 320. ISBN 978-83-881470-7-4.
- ↑ Biologia. Multimedialna encyklopedia PWN Edycja 2.0. pwn.pl Sp. z o.o., 2008. ISBN 978-83-61492-24-5.
- ↑ Czesław Jura: Bezkręgowce. Podstawy morfologii funkcjonalnej, systematyki i filogenezy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007, s. 599. ISBN 978-83-01-14595-8.
- ↑ Ursula Stichmann-Marny, Erich Kretzschmar: Przewodnik. Rośliny i zwierzęta. Warszawa: Multico, 2006. ISBN 83-7073-429-4.