Paka górska
| Cuniculus taczanowskii | |||
| (Stolzmann, 1865)[1] | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Gatunek |
paka górska | ||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4] | |||
 | |||
Paka górska[5], paka kordylierska[5] (Cuniculus taczanowskii) − gatunek ssaka z rodziny pakowatych występujący wysokich partiach Andów.
Wygląd[edytuj | edytuj kod]
Paki górskie przypominają duże kawie. Średnia masa ciała wynosi 9 kg, długość ciała − do 70 cm. Samice są nieco mniejsze od samców. Sierść jest brązowa, z kilkoma białymi plamami o bokach.
Tryb życia[edytuj | edytuj kod]
Prowadzi nocny tryb życia, dzień spędza w norach. Zamieszkuje tereny leśne, w pobliżu wody, na wysokości 2000–3500 m n.p.m. Są samotnikami, ale ich terytoria znajdują się blisko siebie. Żywią się głównie owocami, czasem jedzą również ziarno. Pożywienie zanoszą do nory w workach policzkowych.
Rozmnażanie[edytuj | edytuj kod]
Zwierzęta są monogamiczne, choć większość czasu spędzają osobno. Samica rodzi dwa mioty rocznie, liczące 1-2 młode. Ciąża trwa ok. 3 miesięcy. Matka karmi młode mlekiem przez 3 miesiące. Zwierzęta osiągają dojrzałość płciową w wieku 1 roku. Nie wiadomo, ile wynosi średnia długość życia na wolności, rekordzista przeżył 12,5 roku.
Rola w ekosystemie[edytuj | edytuj kod]
Jako owocożercy paki górskie pełnią ważną rolę jako roznosiciele nasion wielu górskich roślin.
Zagrożenia[edytuj | edytuj kod]
Paki górskie są łowione przez ludzi dla mięsa i z tego powodu zostały mocno przetrzebione w niektórych miejscach występowania.
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b J. Stolzmann. Description d’un nouveau Rongeur du genre Cœlogenys. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1885 (1), s. 161, 1885. (fr.).
- ↑ H.E. Ramírez-Chaves & S. Solari. Sobre la disponibilidad del nombre Cuniculus hernandezi Castro, López y Becerra, 2010 (Rodentia: Cuniculidae). „Actualidades Biológicas”. 36 (10), s. 59–62, 2014. (hiszp.).
- ↑ J.J. Castro, J.B. López & F. Becerra. Una nueva especie de Cuniculus (Rodentia: Cuniculidae) de la Cordillera Central de Colombia. „Revista de la Asociación Colombiana de Ciencias Biológicas”. 22 (1), s. 130, 2010. (hiszp.).
- ↑ Cuniculus taczanowskii, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 290. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Cuniculus taczanowskii. Animal Diversity Web. [dostęp 2010-03-07]. (ang.).