Czajka stepowa
| Vanellus leucurus[1] | |||
| (M.H.C. Lichtenstein, 1823) | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
czajka stepowa | ||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4] | |||
 | |||
Czajka stepowa[5] (Vanellus leucurus) – gatunek średniej wielkości ptaka wędrownego z rodziny sieweczkowatych (Charadriidae). Nie jest zagrożony wyginięciem. Nie wyróżnia się podgatunków[2][6].
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Czajka stepowa zamieszkuje środkową i południowo-wschodnią Azję Mniejszą oraz przez wschodnią Syrię, Azerbejdżan po Azję Środkową, osiągając brzegi Bałchaszu. Na południu osiąga Irak, Iran po zachodni Pakistan. Zimuje od Sudanu, przez Iran, Irak po Pakistan i Indie na wschodzie. W Polsce pojawia się sporadycznie (do 2015 odnotowano 7 stwierdzeń tego gatunku[7]).
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
_(34296141492).jpg)
- Wygląd
- Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego. Ubarwienie dorosłych osobników popielatobrązowe z różowawym nalotem, o bledszej głowie z czapeczką koloru grzbietu. Ogon czysto biały. Pierś szara, brzuch różowawy. Nogi żółte, dziób czarny.
- Wymiary średnie
- długość ciała ok. 25–30 cm
rozpiętość skrzydeł ok. 60–70 cm
masa ciała ok. 100–200 g
Ekologia i zachowanie[edytuj | edytuj kod]
- Biotop
- Brzegi jezior i rzek. W pobliżu wolno płynących lub stojących płytkich wód oraz zalewowe łąki, bagna, również słone.
- Gniazdo
- Gniazdo na ziemi, z części roślin. Zazwyczaj w otwartym terenie w pobliżu wody.
- Jaja
- W ciągu roku wyprowadza jeden lęg, składając w kwietniu lub maju 4 jaja.
- Wysiadywanie
- Jaja wysiadywane są przez okres 21 do 25 dni przez obydwoje rodziców.
- Pożywienie
- Głównie owady i inne bezkręgowce.
Status i ochrona[edytuj | edytuj kod]
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje czajkę stepową za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność populacji, według szacunków organizacji Wetlands International z 2015 roku, mieści się w przedziale 20–130 tysięcy osobników. Ogólny trend liczebności populacji nie jest znany[4].
W Polsce podlega ścisłej ochronie gatunkowej[8].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Vanellus leucurus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b Wiersma, P. & Kirwan, G.M.: White-tailed Lapwing (Vanellus leucurus). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2020. [dostęp 2020-04-07].
- ↑ a b c D. Lepage: White-tailed Lapwing Vanellus leucurus. [w:] Avibase [on-line]. [dostęp 2023-02-17]. (ang.).
- ↑ a b BirdLife International, Vanellus leucurus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2019-2 [dostęp 2019-09-05] (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Podrodzina: Charadriinae Leach, 1820 - sieweczki (Wersja: 2020-01-11). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-04-07].
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v13.1). [dostęp 2023-02-17]. (ang.).
- ↑ Komisja Faunistyczna Sekcji Ornitologicznej Polskiego Towarzystwa Zoologicznego. Raport nr 32. Rzadkie ptaki obserwowane w Polsce w roku 2015. „Ornis Polonica”. 57, s. 117–147, 2016.
- ↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz.U. z 2016 r. poz. 2183).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).