Łzawnik główkowaty
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
łzawnik główkowaty |
| Nazwa systematyczna | |
| Dacrymyces capitatus Schwein. Trans. Am. phil. Soc., New Series 4(2): 186 (1832) [1834] | |
.jpg)
.jpg)
Łzawnik główkowaty (Dacrymyces capitatus Schwein.) – gatunek grzybów z rodziny łzawnikowatych (Dacrymycetaceae)[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Dacrymyces, Dacrymycetaceae, Dacrymycetales, Incertae sedis, Dacrymycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
- Dacrymyces deliquescens f. stipitata Bourdot & Galzin 1909
- Dacrymyces deliquescens var. ellisii (Coker) L.L. Kenn. 1959
- Dacrymyces ellisii Coker 1920
- Dacrymyces stipitatus (Bourdot & Galzin) Neuhoff 1936
- Dacryomitra nuda (Berk. & Broome) Pat. 1900
- Dacryopsis nuda (Berk. & Broome) Massee 1891
- Dacrymyces ulicis (Plowr.) Sacc. & P. Syd. 1902
- Ditiola nuda Berk. & Broome 1848
- Ditiola ulicis Plowr 1899
Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r.[3]
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Kulisty o średnicy 0,5–1,5 mm rzadziej do 2 mm, siedzący, lub wyrastający z podłoża na krótkim trzonku. Często owocniki występują grupami, wówczas sąsiednie wskutek nacisku są zdeformowane. Powierzchnia naga lub delikatnie oprószona, barwa początkowo żółtawopomarańczowa, potem żółtawobrązowa, po wysuszeniu pomarańczowobrązowa. Kontekst galaretowaty, żółty, w stanie suchym bardziej intensywnie wybarwiony. Smak i zapach niewyraźny[4].
- Cechy mikroskopowe
Podstawki o kształcie kamertonu. Bazydiospory o rozmiarach 10–13 × 4,5–6 μm. Mają kiełbaskowaty kształt i w stanie dojrzałym 3 przegrody. Sprzążek brak, Strzępki na obrzeżu owocnika inkrustowane[4].
Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Jest szeroko rozprzestrzeniony w Ameryce Północnej i Europie, podano jego występowanie także na Azorach, w Australii i Nowej Zelandii[5]. W Polsce gatunek rzadki. Znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. Ma status V – gatunek narażony, który zapewne w najbliższej przyszłości przesunie się do kategorii wymierających, jeśli nadal będą działać czynniki zagrożenia[6]. Znajduje się na listach gatunków zagrożonych także w Holandii[3].
Występuje w lasach na martwym drewnie – na opadłych gałęziach, zwłaszcza brzozy, wiązu, dużo rzadziej na drewnie drzew iglastych[3].
Gatunki podobne[edytuj | edytuj kod]
Podobny jest łzawnik rozciekliwy (Dacrymyces stillatus). Odróżnia się brakiem trzonka i mniejszymi bazydiosporami. Charakteryzuje się także tendencja do tworzenia anamorfy w postaci galaretowatej masy, w której wytwarzane są tylko bezpłciowe zarodniki konidialne, zazwyczaj w łańcuszkach[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Index Fungorum. [dostęp 2016-12-27]. (ang.).
- ↑ Species Fungorum. [dostęp 2016-12-27]. (ang.).
- ↑ a b c Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ a b c California Fungi. Dacrymyces capitatus. [dostęp 2016-12-27].
- ↑ Discover Life Maps. [dostęp 2016-12-27].
- ↑ Zbigniew Mirek: Red list of plants and fungi in Poland = Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany. Polish Academy of Sciences, 2006. ISBN 83-89648-38-5.