Dacrymyces lacrymalis

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dacrymyces lacrymalis
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

łzawniaki

Rząd

łzawnikowce

Rodzina

łzawnikowate

Rodzaj

łzawnik

Gatunek

Dacrymyces lacrymalis

Nazwa systematyczna
Dacrymyces lacrymalis (Pers.) Nees
Syst. Pilze (Würzburg): 89 (1816) [1816-17]

Dacrymyces lacrymalis (Pers.) Nees – gatunek grzybów z rodziny łzawnikowatych (Dacrymycetaceae)[1].

Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Dacrymyces, Dacrymycetaceae, Dacrymycetales, Incertae sedis, Dacrymycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Po raz pierwszy opisał go w 1801 r. Christiaan Hendrik Persoon nadając mu nazwę Tremella lacrymalis. Obecną nazwę nadał mu w 1816 r. Theodor Friedrich Ludwig Nees von Esenbeck[1].

Synonimy.:

  • Dacrymyces deliquescens var. lacrymalis (Pers.) Duby 1830
  • Dacrymyces stillatus var. lacrymalis (Pers.) Chevall. 1826
  • Dacrymyces tortus var. lacrymalis (Pers.) J. Kickx f. 1867
  • Gyraria lacrymalis (Pers.) Gray 1821
  • Tremella lacrymalis Pers. 1801[2].

Gatunek ten nie został przez swoich odkrywców opisany wystarczająco dokładnie, aby można go było z całą pewnością odróżnić od innych, podobnych gatunków łzawników[3].

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Znane jest występowanie Dacrymyces lacrymalis tylko w Europie i na Nowej Zelandii[4]. W wydanym w 2003 r. wykazie wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski W. Wojewody brak tego gatunku[5]. Jego stanowiska podaje internetowy atlas grzybów. Zaliczony w nim jest do gatunków zagrożonych i wartych objęcia ochroną[6]. Podano też jego występowanie w Puszczy Knyszyńskiej[7]

Grzyb nadrzewny, saprotrof. W Polsce notowany w liczbie kilkudziesięciu osobników na pozbawinej kory, leżącej na ziemi kłodzie topoli białej (Populus alba)[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2023-01-25].
  2. Species Fungorum [online] [dostęp 2023-01-25].
  3. R.F.R. McNabb, Taxonomic studies in the dacrymycetaceae VIII. Dacrymyces Nees ex Fries, „New Zealand Journal of Botany”, 11 (3), s. 461–524, DOI10.1080/0028825X.1973.10430296 [dostęp 2023-01-25].
  4. Miejsca występowania Dacrymyces lacrymalis na świecie (mapa) [online], gbif.org [dostęp 2023-01-25].
  5. Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1.
  6. a b Aktualne stanowiska Dacrymyces lacrymalis w Polsce [online], grzyby.pl [dostęp 2023-01-25].
  7. Mirosław Gryc, Dacrymyces lacrymalis(Pers.) Nees, łzawnik ..., [w:] grzyby.pl [online], Grzyby Puszczy Knyszyńskiej i okolic [dostęp 2023-01-25].