Daniel Lipšic

Daniel Lipšic

Data i miejsce urodzenia	8 lipca 1973 Bratysława
Minister sprawiedliwości Słowacji
Okres	od października 2002 do lutego 2006
Przynależność polityczna	KDH
Poprzednik	Robert Kaliňák
Następca	Lucia Žitňanská
Minister spraw wewnętrznych Słowacji
Okres	od lipca 2010 do kwietnia 2012
Przynależność polityczna	KDH
Poprzednik	Robert Kaliňák
Następca	Róbert Kaliňák

Daniel Lipšic (ur. 8 lipca 1973 w Bratysławie) – słowacki prawnik, polityk i parlamentarzysta, wicepremier i minister sprawiedliwości (2002–2006), w latach 2010–2012 minister spraw wewnętrznych w rządzie Ivety Radičovej.

Życiorys

W latach 1991–1996 studiował prawo na Uniwersytecie Komeńskiego w Bratysławie. W 1994 przebywał na stypendium na Uniwersytecie Georgetown w Waszyngtonie oraz na Uniwersytecie Minnesoty w Minneapolis. Po ukończeniu studiów pracował m.in. w wojskowej prokuraturze obwodowej w Preszowie oraz w kancelarii adwokackiej Valko & Partners. W 1997 odbył studia podyplomowe na Wydziale Prawa UK w Bratysławie, później kształcił się na Harwardzkiej Szkole Prawniczej w Cambridge w USA (1998–2000).

W działalność polityczną zaangażował się w wieku 18 lat, wstępując do organizacji młodzieżowej Občiansko-demokratická mládež, której przewodniczącym pozostawał w latach 1991–1995. Po wygraniu wyborów przez opozycję demokratyczną w 1998 zatrudniony w Ministerstwie Sprawiedliwości jako kierownik departamentu (1998–2002), zajmował się m.in. budową niezależnej służby cywilnej. W 2000 wybrano go na wiceprzewodniczącego Ruchu Chrześcijańsko-Demokratycznego (KDH) ds. polityki wewnętrznej (do 2006). W 2009 został wiceprzewodniczącym KDH ds. wewnętrznych i sprawiedliwości.

W 2002 uzyskał mandat posła do Słowackiej Rady Narodowej z listy KDH, następnie objął funkcję wicepremiera oraz ministra sprawiedliwości w drugim rządzie Mikuláša Dzurindy. Na początku lutego 2006 wraz z innymi politykami KDH podał się do dymisji na skutek kontrowersji dotyczących wprowadzenia tzw. klauzuli sumienia w słowackim prawie, która umożliwiałaby m.in. rezygnację z przerywania ciąży lekarzom przeciwnym aborcji. W 2006 ponownie zdobył mandat posła. Stał się jednym z czołowych ekspertów opozycji w dziedzinie prawa, w imieniu KDH protestował wobec uchwalonej w grudniu 2007 ustawy o wywłaszczeniach. Opowiedział się przeciwko przerywaniu ciąży, a także za prowadzeniem przez państwo polityki prorodzinnej.

W 2010 i 2012 po raz trzeci i czwarty z rzędu był wybierany do krajowego parlamentu. 9 lipca 2010 objął funkcję ministra spraw wewnętrznych w rządzie Ivety Radičovej, pełnił ją do 4 kwietnia 2012. W tym samym roku odszedł z KDH, zakładając własne ugrupowanie pod nazwą Nowa Większość. W 2016 ponownie uzyskał mandat deputowanego do Rady Narodowej.

We wrześniu 2016, jadąc samochodem, potrącił starszego mężczyznę, który zmarł. W tym samym miesiącu polityk zrezygnował z mandatu poselskiego. Ustąpił później także z kierowania partią NOVA.

W 2021 powołany na stanowisko prokuratora specjalnego.

Życie prywatne

Żonaty z Beáta Oravcovą; zamieszkał w Bratysławie.

Bibliografia

• Profil na stronie ktojekto.sk. [dostęp 2022-08-06]. (słow.).
• Profil na stronie Rady Narodowej. [dostęp 2022-08-06]. (słow.).