Dawid Kujawa (krytyk literacki)

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dawid Kujawa
Ilustracja
Dawid Kujawa (2018)
Data urodzenia

1989

Zawód, zajęcie

krytyk literacki, redaktor

Dawid Kujawa (ur. 1989)[1] – polski krytyk literacki, redaktor, teoretyk.

Zajmuje się najnowszą polską poezją, politycznymi kontekstami historycznych ruchów awangardowych[2], incydentalnie również krytyczną teorią migracji[3]. W pracy badawczej wykorzystuje przede wszystkim pojęcia z zakresu heterodoksyjnego marksizmu[4], ontologii politycznej Benedykta Spinozy[5], schizoanalizy Gilles’a Deleuze’a i Feliksa Guattariego[6] i postoperaistycznych analiz produkcji podmiotowości[7]. W latach 2012–2018 związany był ze Stowarzyszeniem Inicjatyw Wydawniczych i Kwartalnikiem Kulturalnym „Opcje”[8], a do roku 2017 był redaktorem naczelnym „Opcji 1.1”[9].

Publikował m.in. w „Przestrzeniach Teorii”[10], „Śląskich Studiach Polonistycznych”[11], „Odrze”[12], „FA-arcie”[13], „Małym Formacie”[14], „Praktyce Teoretycznej”[15] i wielu monografiach zbiorowych. Od roku 2016 jest stałym współpracownikiem i redaktorem afiliowanym czasopisma naukowego „Praktyka Teoretyczna”[16].

W latach 2014–2016 wraz z Moniką Glosowitz[17] przeprowadził szereg rozmów w polskimi poetami i poetkami (m.in. z Kamilem Brewińskim, Konradem Górą, Iloną Witkowską, Tomaszem Bąkiem, Marcinem Czerkasowem, Robertem Rybickim) publikowanych na łamach dwutygodnika kulturalnego „ArtPapier”[1].

W roku 2016 był współnominowany do wrocławskiej nagrody WARTO za redagowanie Magazynu Literatury i Badań nad Codziennością „Przerzutnia”[18].

„Pocałunki ludu. Poezja i krytyka po roku 2000”[edytuj | edytuj kod]

W 2021 roku nakładem Korporacji Ha!art opublikował tom eseistyczny zatytułowany „Pocałunki ludu. Poezja i krytyka po roku 2000”[19], w którym opisał m.in. proces kształtowania się dekonstrukcjonistycznego paradygmatu w polskiej krytyce literackiej początku XXI wieku[20]. Konsekwencją tego zjawiska zdaniem autora był paraliż krytyki literackiej i pominięcie wielu istotnych fenomenów poetyckich – w drugiej części pracy autor analizuje te właśnie fenomeny, poświęcając kolejne rozdziały twórczości Adama Kaczanowskiego, Roberta Rybickiego, Dominika Bielickiego, Dawida Mateusza, Natalii Malek i Miłosza Biedrzyckiego[21]. Tytuł książki zaczerpnięty został z wiersza słoweńskiego autora Tomaža Šalamuna, zatytułowanego Życie poety, w przekładzie Katariny Šalamun Biedrzyckiej[22].

Recenzując „Pocałunki ludu”, Jakub Skurtys zwrócił uwagę na specyficzny, niestosowany dotąd w polskiej krytyce literackiej słownik autora. Według badacza to dzięki niemu Kujawie – mimo jego marginalnej, pozaakademickiej pozycji – udaje się sprawnie prognozować zmiany w poezji i wskazywać na impulsy, które w szerszej debacie dopiero staną się widoczne[23]. Zdaniem Aleksandra Wójtowicza autora „Pocałunków ludu” wyróżnia erudycja filozoficzna, a w swojej pracy formułuje on wyrazisty program społeczny, przede wszystkim zaś przeprowadza błyskotliwe analizy wierszy, które przejdą do kanonu rodzimej krytyki literackiej[24].

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Pocałunki ludu. Poezja i krytyka po roku 2000, Korporacja Ha!art, Kraków 2021.
  • Dyskursy gościnności. Etyka współbycia w perspektywie późnej nowoczesności, red. A. Dziadek, M. Glosowitz, D. Kujawa, K. Szopa, Instytut Badań Literackich PAN, Warszawa 2018.
  • Możliwe Światy przeciwko reżimowi dywidualności. Skąd wzięła się Nowa Faza i dlaczego może okazać się potrzebna nam wszystkim?, „Wakat” 2018, nr 4.
  • Posłowie, w: Robert Rybicki, Podręcznik naukowy dla onironautów (1998–2018), Biuro Literackie, Stronie Śląskie 2018. Współautorzy M. Glosowitz i J. Skurtys.
  • Od stawania-się-zwierzęciem do stawania-się-molekularnym. Poezja w ujęciu ekozoficznym, w: Ekokrytyka, red. K. Wojciechowski, WBPiCAK, Poznań 2018.
  • Rzesza niezastąpionych najemnych konsumentów (Andrzej Sosnowski, Trawers), „Nowa Dekada Krakowska” 2017, nr 6.
  • Trzy dystynkcję. O twórczości Adama Kaczanowskiego i problemach z jej recepcją, „Śląskie Studia Polonistyczne” 2017, nr 2.
  • Umknąć pochwyceniu. Co schizoanaliza oferuje teorii migracji?, „Praktyka Teoretyczna” 2016, nr 3.
  • Poezja afirmatywna. repetytorium Macieja Taranka, w: Jakieś rozwiązania, red. P. Śliwiński, WBPiCAK, Poznań 2016.
  • Językowa materia i sens w poezji Adama Zdrodowskiego, „Przestrzenie Teorii” 2015, nr 24.
  • Twórczość poetycka Adama Zdrodowskiego i tradycja XX-wiecznej literatury eksperymentalnej, w: Nowa poezja wobec tradycji, red. S. Buryła, M. Flakowicz-Szczyrba, Instytut Badań Literackich PAN, Warszawa 2015.
  • Wideopoezja. Szkice o zjawisku, Stowarzyszenie Inicjatyw Wydawniczych, Katowice 2014.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b autor: Dawid Kujawa [online], ArtPapier.
  2. ↑ autor: Dawid Kujawa [online], Miesięcznik Znak [dostęp 2019-03-12] (pol.).
  3. ↑ zemsta: Migracje, granice i sprzeczności kapitalizmu – dyskusja//26.05.2017 19:30 [online], epoznan.pl [dostęp 2019-03-11] [zarchiwizowane z adresu 2017-06-16] (pol.).
  4. ↑ Dawid Kujawa, Rzesza niezastąpionych najemnych konsumentów (Andrzej Sosnowski, Trawers), „Nowa Dekada Krakowska” (6), 2017, ISSN 2299-4742.
  5. ↑ Dawid Kujawa, Widmo krąży nad Europą – widmo głodu (Bruno Jasieński), [w:] Alina Świeściak, Ewelina Suszek, Magdalena Piotrowska-Grot (red.), Kontrinterpretacje, Kraków: UNIVERSITAS, 2018, ISBN 97883-242-3484-4.
  6. ↑ Dawid Kujawa, Umknąć pochwyceniu. Co schizoanaliza oferuje teorii migracji?, „Praktyka Teoretyczna” (3), 2016, ISSN 2081-8130.
  7. ↑ Dawid Kujawa, Możliwe Światy przeciwko reżimowi dywidualności. Skąd wzięła się Nowa Faza i dlaczego może okazać się potrzebna nam wszystkim?, „Wakat” (4), 2018, ISSN 1896-6950 [dostęp 2019-03-12].
  8. ↑ Kawa i czasopisma – Zaangażowani w kulturze [online], 4 listopada 2015.
  9. ↑ –> Zaangażowani w kulturze. Czy mają wpływ na rzeczywistość? [online]
  10. ↑ Dawid Kujawa, Językowa materia i sens w poezji Adama Zdrodowskiego, „Przestrzenie Teorii” (24), 2015, s. 245, DOI: 10.14746/pt.2015.24.13, ISSN 2450-5765 [dostęp 2019-03-12].
  11. ↑ Dawid Kujawa, Trzy dystynkcję. O twórczości Adama Kaczanowskiego i problemach z jej recepcją, „Śląskie Studia Polonistyczne” (2), 2017, ISSN 2084-0772.
  12. ↑ Dawid Kujawa, Poezja afirmatywna, „Odra” (1), 2016, ISSN 0472-5182.
  13. ↑ Dawid Kujawa, Życie w mieszkaniu chce przenieść niżej (Szymon Domagała-Jakuć, „Hotel Jahwe”), „FA-art” (3), 2013, ISSN 1231-0158.
  14. ↑ Dawid Kujawa, Podłapać trop hyle, „Mały Format” (10), 2017.
  15. ↑ Dawid Kujawa, „Rośnie szpan na Klipsy”. O „Pawilonach” Dominika Bielickiego [online], Praktyka Teoretyczna, 11 stycznia 2018 [dostęp 2019-03-12].
  16. ↑ Redaktorki afiliowane [online], Praktyka Teoretyczna [dostęp 2019-03-12] [zarchiwizowane z adresu 2019-02-18].
  17. ↑ dr Monika Glosowitz. Katedra Literatury Porównawczej. [dostęp 2020-04-20].
  18. ↑ Wyborcza.pl [online], wroclaw.wyborcza.pl [dostęp 2019-03-11].
  19. ↑ Pocałunki ludu. Poezja i krytyka po roku 2000 – Dawid Kujawa [online], Wydawnictwo Ha!art [dostęp 2022-10-05] (pol.).
  20. ↑ Dawid Kujawa, Pocałunki ludu. Poezja i krytyka po roku 2000, Korporacja Ha!art, Kraków 2021, s. 41–142.
  21. ↑ Dawid Kujawa, Pocałunki ludu. Poezja i krytyka po roku 2000, Korporacja Ha!art, Kraków 2021, s. 144–338.
  22. ↑ Tomaž Šalamun, Życie poety, [w:] tegoż, „Straszne święta”, przeł. K. Šalamun-Biedrzycka [Šalamun Biedrzycka], Agencja Wydawnicza Zebra, Kraków 1996, s. 53.
  23. ↑ Percepty świata, jakiego nie znamy | Jakub Skurtys [online], Czas Kultury [dostęp 2022-10-05] (pol.).
  24. ↑ Aleksander Wójtowicz, Rewizje i utopie, „Akcent” 2022, nr 3 (169).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Dawid_Kujawa_(krytyk_literacki)&oldid=71790638”