Dewizówka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dewizówka
Интердевочка
Gatunek

dramat
film obyczajowy

Data premiery

1989

Kraj produkcji

ZSRR
Szwecja

Czas trwania

143 min

Reżyseria

Piotr Todorowski

Scenariusz

Piotr Todorowski
Władimir Kunin

Główne role

Jelena Jakowlewa
Irina Rozanowa
Ingeborga Dapkūnaitė

Muzyka

Igor Kantiukow

Zdjęcia

Walerij Szuwałow

Scenografia

Walentin Konowałow

Montaż

Irina Kołotikowa

Produkcja

Mosfilm
Filmstallet

Dewizówka (ros. Интердевочка) – radziecko-szwedzki dramat obyczajowy z 1989 roku w reżyserii Piotra Todorowskiego, na podstawie powieści Władimira Kunina.

Fabuła[edytuj | edytuj kod]

Pielęgniarka Tatiana Zajcewa pracuje w szpitalu, ale jej niewielka pensja nie pozwala jej na normalne życie i pomoc chorej matce. Decyduje się na uprawianie nierządu z zagranicznymi turystami. Jeden z klientów – Szwed Larsen proponuje Tatianie małżeństwo i wyjazd do Szwecji. Wymarzony Zachód przynosi jednak pasmo rozczarowań, a znajomi Larsena nie pozwalają Tatianie zapomnieć, że jeszcze niedawno była rosyjską prostytutką.

Literackim pierwowzorem filmu stała się powieść Władimira Kunina, która powstała na podstawie rozmów z leningradzkimi prostytutkami. Początkowo powieść nosiła tytuł Prostytutka, ale po zakwestionowaniu go przez cenzurę, Kunin zastąpił go neologizmem Интердевочка, który przyjął się w języku rosyjskim na określenie prostytutki pracującej za waluty wymienialne. Był pierwszym dziełem kinematografii radzieckiej, który podejmował problem prostytucji. Dewizówka stała się w ZSRR największym sukcesem kasowym 1989 roku – obejrzało ją 41,3 mln widzów.

Obsada[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Dewizówka&oldid=68142066”