Dełczewo (obwód Błagojewgrad)
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Gmina | |
| Powierzchnia |
28,318 km² |
| Wysokość |
1024 m n.p.m. |
| Populacja (2020) • liczba ludności |
|
| Kod pocztowy |
2917 |
| Tablice rejestracyjne |
Е |
Położenie na mapie Bułgarii  | |
 41°42′44,35″N 23°42′55,43″E/41,712319 23,715397
| |
| Strona internetowa | |
Dełczewo (bułg. Делчево) – wieś w Bułgarii, w obwodzie Błagojewgrad, w gminie Goce Dełczew. Według danych szacunkowych Ujednoliconego Systemu Ewidencji Ludności oraz Usług Administracyjnych dla Ludności, 15 czerwca 2020 roku miejscowość liczyła 28 mieszkańców[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Istnieją dowody na istnienie osady od czasów rzymskich. Otwarta wieża obserwacyjno-ochronna świadczy o różnych działaniach z tamtych czasów. Niemniej oficjalnie jako osada wieś pojawiła się w XVII wieku jako tureckie gospodarstwo rolne (folwark), do 1912 znajdowała się pod panowaniem osmańskim. A do 1934 roku nazywała się Jucz Duruk[2]. W 1873 roku w miejscowości żyło 250 Bułgarów w 69 domach[3]. Według statystyk Wasiła Kynczowa w końcowych latach XIX wieku we wsi żyło 560 Bułgarów chrześcijan[4] W latach 1908–1909 wieś liczyła 126 domów bułgarskich z populacją 613 osób[5].
Architektura[edytuj | edytuj kod]
Wieś posiada niepowtarzalny wygląd architektoniczny, który harmonijnie łączy strome ukształtowanie terenu, amfiteatralne usytuowanie domów oraz wąskie, brukowane uliczki. Większość budynków mieszkalnych została zbudowana na przełomie XIX i XX wieku przez miejscowych rzemieślników. Należą do stylu bułgarskiego odrodzenia narodowego: 27 z nich to zabytki kultury.
Osoby związane z miejscowością[edytuj | edytuj kod]
Urodzeni[edytuj | edytuj kod]
- Sergij Szapkow (1949) – bułgarski duchowny, rektor
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Таблица на населението по постоянен и настоящ адрес [online], Единна система за гражданска регистрация и административно обслужване на населението [dostęp 2021-10-19] (bułg.).
- ↑ Nikołaj Miczew, Petyr Koledarow: Речник на селищата и селищните имена в България 1878–1987. Sofia: 1989.
- ↑ Македония и Одринско : Статистика на населението от 1873 г.. Sofia: Македонски научен институт, 1995, s. 128–129. ISBN 954-8187-21-3.
- ↑ Wasił Kynczow: Македония. Етнография и статистика. Sofia: Българското книжовно дружество, 1900, s. 193. ISBN 954430424X.
- ↑ Margarita Wasilewa: Извори за българската етнография. T. 3: Етнография на Македония. Sofia: 1998, s. 80.